Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Wielu uczniów podczas nauki automatyki czy elektrotechniki myli zadania i zakresy testów poszczególnych elementów. Przekaźnik elektromechaniczny to dość proste, ale kluczowe urządzenie – sprawdzając go, skupiamy się zawsze na najważniejszych cechach technicznych, które mogą świadczyć o jego sprawności lub uszkodzeniu. Pomiar impedancji cewki elektromagnetycznej pozwala zdiagnozować zwarcie, przerwanie uzwojenia czy nieprawidłowości w strukturze cewki, co jest fundamentalne według praktyk warsztatowych i zaleceń producentów. Z kolei rezystancja styków roboczych w stanie spoczynku i załączenia mówi nam o jakości samego styku – czy nie jest on zanieczyszczony, przypalony albo zbyt mocno utleniony. To są klasyki każdej procedury przeglądu przekaźnika – nawet w szkolnych pracowniach powinno się to robić. Typowym błędem jest myślenie, że mierzenie napięcia na stykach roboczych jest częścią testu przekaźnika – podczas gdy taki test dotyczy całego obwodu pod napięciem, nie zaś pojedynczego elementu na stole. Moim zdaniem ta pomyłka wynika z utożsamiania pracy urządzenia z pracą układu, a to dwie różne rzeczy. Przegląd przekaźnika wykonuje się najczęściej z odłączonym zasilaniem, skupiając się na pomiarach czysto elektrycznych, bez udziału napięcia roboczego. W praktyce warsztatowej nie mierzy się napięcia na stykach roboczych podczas testu przekaźnika – bo nie wnosi to nic do oceny jego wewnętrznego stanu technicznego. Taki pomiar miałby sens dopiero przy analizie działania całej instalacji. Warto wyrobić sobie nawyk rozdzielania diagnostyki elementu od diagnostyki instalacji – to naprawdę pozwala uniknąć wielu pomyłek podczas pracy.