Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

W branży motoryzacyjnej spotyka się różne typy czujników stosowanych w układach zapłonowych, ale ich dobór zależy od konkretnego przeznaczenia i wymagań technicznych. Czujniki pojemnościowe, choć stosowane w automatyce czy elektronice, nie nadają się do detekcji położenia ruchomych elementów wykonanych z materiałów ferromagnetycznych, jak na rysunku – mają zupełnie inny mechanizm działania, reagujący na zmiany pojemności dielektrycznej, a nie na obecność pola magnetycznego. Z kolei czujniki optoelektryczne wykorzystują przerwanie lub odbicie wiązki światła i świetnie sprawdzają się przy detekcji przezroczystych lub odbijających elementów, ale są bardzo podatne na zanieczyszczenia, kurz czy olej, co w komorze silnika bywa dużym problemem. W praktyce bardzo rzadko spotyka się optoelektronikę w aparatach zapłonowych samochodów, bo wymagałaby niemal laboratoryjnych warunków pracy. Magnetoindukcyjne czujniki faktycznie są szeroko używane w motoryzacji – działają dzięki zjawisku indukcji elektromagnetycznej, czyli generują napięcie, gdy zmienia się strumień magnetyczny w uzwojeniu – jednak na rysunku wyraźnie widać brak uzwojeń, a obecność układu zasilania półprzewodnikowego sugeruje obecność czujnika Halla. Często spotykanym błędem jest mylenie czujników hallotronowych z magnetoindukcyjnymi, bo oba wykorzystują ferromagnetyki i zmienne pole magnetyczne, ale różnią się sposobem detekcji sygnału – Hall działa na zasadzie napięcia poprzecznego, a magnetoindukcyjny na zasadzie indukowanego prądu. Moim zdaniem, warto zwracać szczególną uwagę na symbole na schematach oraz typowe zastosowania tych elementów, bo pozwala to łatwo uniknąć takich pomyłek w praktyce warsztatowej.