W silniku czterosuwowym o konstrukcji rzędowej sześciocylindrowej, siły i momenty bezwładności pierwszego i drugiego rzędu znoszą się, co prowadzi do równowagi dynamicznej. W przypadku silników z sześcioma cylindrami, ich ułożenie i symetria są optymalne dla minimalizacji wibracji i obciążeń na podzespoły. W praktyce, taki układ cylindrów pozwala na płynniejszą pracę silnika, co jest kluczowe dla zwiększenia komfortu jazdy oraz trwałości jednostki napędowej. W silnikach ośmiocylindrowych lub czterocylindrowych, różnice w ułożeniu cylindrów mogą prowadzić do większych drgań i obciążeń, które mogą negatywnie wpływać na żywotność komponentów. Zgodnie z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, projektowanie silników, w których siły są zrównoważone, przyczynia się do poprawy wydajności i redukcji hałasów, co jest pożądane w nowoczesnych pojazdach.
Analizując inne konstrukcje silników, takie jak silniki ośmiocylindrowe, czterocylindrowe czy trzycylindrowe, można dostrzec, że różnią się one znacznie w kwestii zrównoważenia sił i momentów. W przypadku silnika ośmiocylindrowego, chociaż posiada on więcej cylindrów, to układ ich ułożenia nie zawsze zapewnia równowagę sił, co może prowadzić do wibracji i hałasu. Silniki czterocylindrowe, ze względu na swoją konstrukcję, również mogą generować większe drgania, szczególnie w wyższych obrotach, co jest wynikiem niewystarczającego zrównoważenia kinematycznego. Trzycylindrowe silniki, chociaż mogą być bardziej kompaktowe i lżejsze, mają tendencję do generowania bardziej wyraźnych wibracji, ponieważ nie są w stanie w tak efektywny sposób zniwelować sił bezwładności, co sprawia, że nie osiągają one tej samej równowagi jak silniki sześciocylindrowe. W skrócie, błędne założenie dotyczące innych typów silników polega na tym, że nie uwzględniają one specyfiki ułożenia cylindrów i jego wpływu na równowagę dynamiczną, co jest kluczowe dla właściwego funkcjonowania jednostki napędowej.