Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Często spotyka się przekonanie, że do badania spalin na stacji diagnostycznej można użyć różnych narzędzi pomiarowych, jak manometr, omomierz czy aerometr. Jednak żadno z nich nie jest przeznaczone do analizy składu chemicznego spalin. Manometr służy do pomiaru ciśnienia, na przykład w układzie hamulcowym albo w oponach – i choć jest bardzo przydatny w pracy mechanika, nie ma żadnej funkcji związanej z określaniem, co znajduje się w gazach wylotowych pojazdu. Jeśli chodzi o omomierz, to jest on używany do mierzenia oporu elektrycznego, co jest kluczowe przy diagnozowaniu instalacji elektrycznej, cewek zapłonowych czy czujników, ale w żaden sposób nie przyda się do kontroli emisji spalin. Aerometr natomiast to przyrząd, którym mierzy się gęstość cieczy, na przykład elektrolitu w akumulatorze albo płynu chłodniczego – też absolutnie nie nadaje się do badania gazów. Moim zdaniem dużym problemem jest mylenie pojęć technicznych i narzędzi, bo każde z tych urządzeń jest wyspecjalizowane do innego typu pomiarów. W praktyce, diagnostyka emisji spalin wymaga sprzętu, który jest w stanie wykryć konkretne substancje chemiczne i ich stężenia – a to właśnie robi analizator spalin. Warto pamiętać, że wymagania prawne dotyczące badań technicznych pojazdów są bardzo precyzyjne, a używanie nieodpowiedniego sprzętu mogłoby prowadzić do poważnych błędów w ocenie stanu pojazdu. Stąd zawsze stacje diagnostyczne korzystają z homologowanych analizatorów zgodnych z aktualnymi normami.