Strefy kontrolowanego zgniotu są kluczowym elementem projektowania bezpieczeństwa biernego pojazdów. Ich zadaniem jest absorbowanie energii podczas kolizji, co skutkuje zmniejszeniem sił działających na pasażerów oraz zwiększa szansę na ich przeżycie. Przykłady zastosowania tej technologii można znaleźć w nowoczesnych konstrukcjach nadwozi, które są projektowane zgodnie z normami Euro NCAP, gdzie bezpieczeństwo bierne jest jednym z kluczowych kryteriów oceny. Dzięki strefom zgniotu, energia uderzenia jest kierowana w sposób kontrolowany, co pozwala na minimalizowanie obrażeń pasażerów poprzez wydłużenie czasu zderzenia i rozproszenie sił. Warto zaznaczyć, że te strefy są projektowane z uwzględnieniem materiałów o różnej wytrzymałości, co pozwala na optymalizację ich funkcji w zależności od miejsca wystąpienia kolizji.
Bezpieczeństwo czynne odnosi się do systemów i technologii, które zapobiegają wypadkom, takich jak systemy hamulcowe, kontrola trakcji, czy asystenci pasa ruchu. Strefy kontrolowanego zgniotu, mimo że są istotnym elementem bezpieczeństwa, nie mają na celu zapobiegania wypadkom, lecz minimalizację skutków, gdy już do nich dojdzie. Tłumienie drgań zawieszenia dotyczy mechanizmów poprawiających komfort jazdy i stabilność pojazdu, co również nie jest bezpośrednio związane z kontrolowanym zgniotem, którego głównym celem jest ochrona pasażerów w momencie zderzenia. Zabezpieczenie silnika w czasie wypadku, chociaż ma swój udział w ogólnym bezpieczeństwie pojazdu, nie jest funkcją stref zgniotu. Strefy te są projektowane z myślą o strukturze nadwozia, a nie o mechanicznym zabezpieczeniu jednostki napędowej. Typowym błędem jest mylenie pojęć bezpieczeństwa czynnego i biernego oraz nieodróżnianie mechanizmów zapobiegających wypadkom od tych, które chronią w ich trakcie.