Układ ESP (Electronic Stability Program) jest zaawansowanym systemem wspomagania kierowcy, który ma na celu zapewnienie stabilizacji toru jazdy pojazdu. Działa poprzez monitorowanie ruchów pojazdu oraz porównywanie ich z zamierzonymi kierunkami jazdy. Kiedy system wykryje, że pojazd zaczyna zbaczać z zamierzonego toru (np. w wyniku poślizgu), ESP interweniuje, hamując poszczególne koła, aby przywrócić kontrolę nad pojazdem. Przykład praktyczny: podczas jazdy na mokrej nawierzchni, system ESP może automatycznie zredukować prędkość jednego z kół, co pozwala na uniknięcie obrotu pojazdu. Wprowadzenie systemu ESP znacząco zwiększa bezpieczeństwo na drodze oraz ogranicza ryzyko wypadków. Współczesne standardy bezpieczeństwa, takie jak te ustanowione przez Euro NCAP, wymagają, aby nowoczesne pojazdy były wyposażone w ESP, co potwierdza jego istotność w branży motoryzacyjnej.
Zrozumienie funkcji systemu ESP jest kluczowe dla właściwej oceny jego roli w zapewnieniu bezpieczeństwa podczas jazdy. Regulacja poślizgu kół napędowych jest istotnym, ale niekluczowym elementem działania systemów kontroli trakcji, a nie bezpośrednio ESP. Systemy te często działają równolegle, jednak koncentrują się na różnych aspektach stabilności. Elektroniczny rozdział sił hamowania odnosi się do systemów ABS (Anti-lock Braking System) oraz EBD (Electronic Brakeforce Distribution), które są bardziej związane z optymalizacją siły hamowania, a nie z stabilizowaniem toru jazdy. Ponadto, sterowanie prędkością jazdy dotyczy systemów tempomatu, które regulują prędkość z jaką jedzie pojazd, ale nie mają bezpośredniego wpływu na stabilność toru jazdy. Typowym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych systemów wsparcia kierowcy; kluczowe jest zrozumienie, że ESP ma na celu stabilizację, a nie jedynie regulację prędkości czy poślizgu. Każdy z wymienionych systemów ma swoje unikalne zadania i powinny być uzupełniające się w kontekście bezpieczeństwa jazdy.