ESP, czyli Elektroniczny Program Stabilizacji, to system, który ma na celu stabilizację toru jazdy samochodu, zwłaszcza podczas pokonywania zakrętów. Działa poprzez monitorowanie ruchu pojazdu, w tym prędkości kół oraz kątów skrętu. Gdy system wykryje, że samochód zbacza z zamierzonego toru jazdy, automatycznie hamuje poszczególne koła, co pozwala przywrócić stabilność. Przykładowo, podczas dynamicznej jazdy w zakręcie, ESP może zareagować na utratę przyczepności tylnej osi, co zapobiega poślizgowi. System ten jest uznawany za jeden z podstawowych elementów bezpieczeństwa w nowoczesnych pojazdach, a jego stosowanie jest zgodne z międzynarodowymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak dyrektywa Unii Europejskiej dotycząca homologacji pojazdów. Warto również zauważyć, że skuteczne działanie ESP współpracuje z innymi systemami, takimi jak ABS (system zapobiegający blokowaniu kół), co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo jazdy.
EBD, czyli Elektroniczny Rozdział Siły Hamowania, to system, który pełni rolę w optymalizacji siły hamowania w różnych warunkach, ale nie ma bezpośredniego wpływu na stabilność toru jazdy podczas zakrętów. EBD rozdziela siłę hamowania pomiędzy koła w zależności od obciążenia, co jest przydatne w sytuacjach awaryjnych, jednak sam w sobie nie stabilizuje pojazdu na zakręcie. EPP, czyli Elektroniczny Program Ekologiczny, nie jest powszechnie używanym terminem i nie odnosi się do aspektów stabilizacji toru jazdy; jego funkcje koncentrują się na optymalizacji zużycia paliwa oraz emisyjności pojazdów. ASR, czyli System Kontroli Trakcji, działa w zakresie kontroli przyczepności kół, zwłaszcza na śliskich nawierzchniach, ale również nie jest systemem stabilizującym tor jazdy w zakrętach. W kontekście różnych systemów bezpieczeństwa, często zdarza się, że użytkownicy mylą funkcje i cele tych technologii, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby zrozumieć, że odpowiednie systemy współpracują ze sobą w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa, ale każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie.