Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

Oceniając pozostałe opcje, można zauważyć kilka powtarzających się błędów technicznych, które często zdarzają się podczas napraw elektronicznych, szczególnie jeśli ktoś nie do końca rozumie, jak działają połączenia rezystorów. Chyba najczęstszy problem to mylenie połączeń szeregowych i równoległych. Przez to łatwo można przyjąć, że dwa rezystory o wartości 1,6 Ω połączone równolegle dadzą wymaganą wartość, jednak takie połączenie daje rezystancję jeszcze niższą niż 3,3 Ω (dokładnie 0,8 Ω), co zdecydowanie nie spełnia wymagań układu — taki element przeciążyłby tor prądowy i mógłby doprowadzić do uszkodzeń. Z kolei wybranie 1,6 kΩ połączonych szeregowo lub 6,8 kΩ połączonych równolegle to już pomyłka o kilka rzędów wielkości. Wartość rzędu kilku kiloohmów w miejscu, gdzie wymagane jest zaledwie 3,3 Ω, praktycznie zablokowałaby przepływ prądu w tym obwodzie, przez co żaden test czy rozruch nie miałby szans się powieść — taki układ zachowywałby się, jakby rezystora tam w ogóle nie było. W praktyce warsztatowej bardzo często spotykam się z tym, że ktoś „z rozpędu” patrzy tylko na cyfry, nie zwracając uwagi na jednostki lub nie rozumiejąc, jak sumują się rezystancje przy różnych typach połączeń. To jeden z najczęstszych błędów wśród początkujących elektroników czy monterów. Warto zawsze pamiętać: połączenie szeregowe sumuje wartości, a równoległe zmniejsza wynikową rezystancję. Dobrą praktyką jest zawsze liczyć „na piechotę” i sprawdzać jednostki! No i nie można zapominać o tolerancji oraz mocy rezystora – zbyt duża odchyłka lub zbyt mała moc mogą narazić układ na kolejne awarie. Cała filozofia napraw serwisowych opiera się na tym, żeby dobierać elementy nie tylko „na oko”, ale według konkretnej wiedzy i praktycznych kalkulacji.