Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

W przypadku czujników temperatury stosowanych w układach chłodzenia pomiar indukcyjności albo pojemności elektrycznej nie ma większego sensu, bo konstrukcja tych czujników na tym nie polega. Indukcyjność mierzy się zwykle w cewkach, a czujniki temperatury z reguły nie mają cewek ani nie generują pola magnetycznego jak np. czujniki położenia wału korbowego. Zdarza się, że ktoś błędnie kojarzy indukcyjność z każdym elementem elektronicznym, co jest sporą nadinterpretacją – tutaj chodzi o prosty termistor, a nie element indukcyjny. Z kolei pojemność elektryczna jest ważna w kondensatorach lub w czujnikach pojemnościowych, ale w układzie chłodzenia to by była całkowita egzotyka – nie stosuje się raczej takich rozwiązań, więc mierzenie pojemności nic nie mówi o stanie czujnika temperatury. Trochę mylące może być też hasło o sygnale wyjściowym – owszem, niektóre nowocześniejsze czujniki mogą generować sygnał analogowy albo cyfrowy, ale i tak bazą działania pozostaje zmiana rezystancji, a nie sam sygnał. W praktyce, jeśli nie sprawdzisz rezystancji, tylko np. patrzysz na sygnał w oscyloskopie, możesz przeoczyć uszkodzenie samego elementu pomiarowego. Branżowe zadania serwisowe i zalecenia producentów jasno wskazują – sprawdzając czujnik temperatury, mierzysz opór. Pozostałe metody są bardziej skomplikowane lub wręcz nietrafione na tym poziomie diagnostyki. Takie nieporozumienia wynikają często z mieszania pojęć z innych typów czujników, co w rzeczywistości prowadzi do błędnych napraw i niepotrzebnych kosztów.