Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych
Kategorie: Układy elektryczne i elektroniczne Diagnostyka i pomiary
W sprawnym technicznie indukcyjnym czujniku położenia wału korbowego w trakcie pomiarów jego rezystancji wewnętrznej wskazania omomierza powinny zawierać się w przedziale
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Indukcyjny czujnik położenia wału korbowego to bardzo popularny element w motoryzacji, szczególnie w silnikach benzynowych i diesla. Jego głównym zadaniem jest precyzyjne określanie położenia wału, co pozwala sterownikowi silnika prawidłowo dawkować paliwo i ustawiać zapłon. W praktyce prawidłowa rezystancja uzwojenia czujnika leży najczęściej właśnie w zakresie 200 Ω do 1000 Ω. Moim zdaniem, to jest taki zakres, który spotyka się praktycznie we wszystkich katalogach producentów, np. Bosch czy Delphi. Wynika to ze specyfiki budowy – uzwojenie z cienkiego drutu miedzianego, który nie może mieć za małej wartości, bo wtedy byłby podatny na uszkodzenia, a zbyt wysoka rezystancja (rzędu kilo- czy megaomów) oznaczałaby przerwę lub utlenienie przewodów. W codziennej pracy, jeśli podczas diagnostyki multimetr pokazuje wartości spoza tego zakresu, to od razu wiadomo, że czujnik jest prawdopodobnie uszkodzony i wymaga wymiany. Bardzo ważne jest też to, że taki zakres rezystancji pozwala uzyskać odpowiednią siłę sygnału indukowanego podczas obracania się wału – zbyt mała rezystancja oznaczałaby zwarcie i brak sygnału, zbyt duża – praktycznie brak przepływu prądu i brak sygnału. Z mojego doświadczenia wynika, że warto za każdym razem sprawdzać tę rezystancję przed wymianą czujnika, bo czasem to wina przewodów, nie samego sensora. No i ciekawostka: niektóre nowsze modele mogą mieć ciut wyższe wartości, ale i tak mieszczą się zwykle do 1 kΩ, a producent jasno podaje ten zakres w instrukcji serwisowej.