Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

W praktyce bardzo często spotykam się z sytuacją, gdzie analizując oscylogram, ktoś koncentruje się na pojedynczych parametrach, takich jak napięcie czy szerokość impulsu, pomijając ogólną liczbę cykli w danym czasie. To prowadzi do mylnych wniosków, szczególnie jeśli chodzi o określenie kluczowych parametrów sygnału, jak częstotliwość. Przykładowo, wyliczanie współczynnika wypełnienia na podstawie proporcji 20/15 nie ma tutaj uzasadnienia, ponieważ z wykresu jasno wynika, że impuls nie trwa dłużej niż okres przerwy i te wartości nie odpowiadają żadnemu typowemu wskaźnikowi PWM. Podobnie, zakładanie, że wartość średnia napięcia wynosi 7,5 V, to zbyt duże uproszczenie – sygnały prostokątne, szczególnie o zmiennym wypełnieniu, wymagają precyzyjnych obliczeń, włączając czas trwania stanu wysokiego i niskiego oraz poziomy napięć. Często ta pułapka wynika z chęci szybkiego porównania z wartością połowy napięcia maksymalnego, co nie zawsze się sprawdza. Jeśli chodzi o okres sygnału, to popatrzenie na cały zakres osi czasu (do 20 ms) i uznanie tego za jeden okres, to typowa pomyłka – przecież na wykresie widzimy aż pięć powtarzających się cykli, więc okres jednego cyklu to nie 20 ms, tylko 4 ms. To błędne podejście prowadzi do poważnych nieporozumień, szczególnie przy diagnostyce układów, gdzie precyzja jest kluczowa. W branży przyjmuje się, że analiza sygnału na oscyloskopie musi być oparta o dokładne liczenie cykli i czasu, nie na intuicji czy przybliżeniach. Warto więc zawsze wracać do podstaw – ile cykli mieści się w danym czasie i jak to się przekłada na częstotliwość. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami serwisowymi i projektowymi, bez względu na zastosowanie – czy to motoryzacja, automatyka przemysłowa, czy serwis RTV.