Kwalifikacja: MOT.02 - Obsługa, diagnozowanie oraz naprawa mechatronicznych systemów pojazdów samochodowych

W temacie diagnostyki alternatora łatwo można się zaplątać, bo poszczególne elementy mają podobne nazewnictwo lub są mylone – szczególnie, jeśli ktoś dopiero zaczyna przygodę z elektromechaniką samochodową. Jednym z najczęstszych błędów jest traktowanie wyłącznika elektromagnetycznego jako części alternatora. Tymczasem, zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi, wyłącznik elektromagnetyczny to element rozrusznika, nie alternatora. Alternator, po zdemontowaniu i przygotowaniu do testów, diagnozuje się poprzez sprawdzenie obwodu wzbudzenia, bo to klucz do prawidłowego generowania prądu. Pomiar rezystancji uzwojeń twornika pozwala wykryć zwarcia czy przerwy w uzwojeniach – to typowa i bardzo ważna procedura, którą robi się rutynowo. Kontrola uzwojeń twornika pod kątem zwarcia do masy jest wręcz obowiązkowa, bo wszelkie przebicia mogą prowadzić do nieprawidłowej pracy lub nawet uszkodzenia instalacji. Często spotykam się z opinią, że skoro wyłącznik elektromagnetyczny jest podłączony do układu elektrycznego, to automatycznie powinno się go mierzyć razem z alternatorem. Moim zdaniem to nieporozumienie wynika ze zbyt pobieżnego podejścia do diagnostyki – nie ma takiej konieczności ani nawet sensu, bo te urządzenia mają różne zadania i są testowane w innych warunkach. Z praktyki warsztatowej wynika jasno: diagnozując alternator skupiamy się na elementach, które faktycznie stanowią jego integralną część, a nie na akcesoriach rozruchowych. Zatem ignorowanie wyłącznika elektromagnetycznego podczas obsługi alternatora to nie pomyłka, tylko właściwe postępowanie zgodne ze sztuką.