Obieg Sabathe jest zamkniętym, teoretycznym cyklem silnika spalinowego, w którym procesy ciepłotwórcze zachodzą w warunkach izochorycznych i izobarycznych. W tym obiegu ciepło jest dostarczane do roboczej substancji w dwóch kluczowych fazach: podczas izochorycznej, gdzie objętość pozostaje stała, i izobarycznej, w której zachowanie ciśnienia jest stałe. Dzięki tym właściwościom, obieg Sabathe umożliwia optymalne wykorzystanie energii cieplnej, co jest niezwykle ważne w kontekście inżynierii silników. Praktyczne zastosowanie tego modelu obiegu pozwala na zrozumienie i analizę wydajności różnych silników spalinowych. Wiedza na temat obiegu Sabathe jest kluczowa dla inżynierów zajmujących się projektowaniem silników, ponieważ umożliwia im doskonalenie procesów termodynamicznych oraz osiąganie wyższej efektywności energetycznej.
Obieg Diesla, Otto i Carnota przedstawiają różne koncepcje cyklu pracy silników spalinowych, ale nie należy ich mylić z obiegiem Sabathe. Obieg Diesla wykorzystuje proces kompresji adiabatycznej i ma miejsce przy stałym ciśnieniu, co jest odmienne od izochorycznego i izobarycznego charakteru obiegu Sabathe. Z kolei obieg Otto, stosowany w silnikach benzynowych, opiera się na innych założeniach, głównie na cyklu składającym się z dwóch procesów adiabatycznych i dwóch izochorycznych. Obieg Carnota, reprezentujący idealny proces, maksymalizuje sprawność cyklu, ale nie jest bezpośrednio związany z procesami zachodzącymi w silnikach spalinowych. Tego typu nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad termodynamiki oraz cykli pracy silników, co prowadzi do błędnych konkluzji. W praktyce, analiza różnych cykli pracy silników spalinowych jest kluczowa dla inżynierów, ponieważ pozwala na optymalizację ich parametrów, jednak konieczne jest zrozumienie różnic między tymi cyklami, aby uniknąć mylnych interpretacji.