Rękawice ochronne powinny być stosowane w pracach przeładunkowych ze względu na ryzyko uszkodzenia rąk spowodowanego kontaktami z ciężkimi przedmiotami. W takich warunkach, rękawice chronią przed otarciami, przecięciami oraz innymi urazami mechanicznymi, które mogą wystąpić podczas podnoszenia, przenoszenia czy układania ładunków. Standardy BHP, takie jak PN-EN 388, określają wymagania dotyczące rękawic ochronnych, w tym ich odporność na różne rodzaje uszkodzeń. Przykładem zastosowania takich rękawic mogą być prace w magazynach, gdzie pracownicy często mają do czynienia z paletami, skrzyniami czy innymi ciężkimi obiektami. Odpowiednie rękawice mogą znacząco zmniejszyć ryzyko kontuzji, a także poprawić chwyt i stabilność uchwytu, co jest kluczowe w tego typu pracach. Dobre praktyki wskazują, że zawsze należy dobierać rękawice do specyficznych warunków pracy oraz rodzaju przewożonych lub przenoszonych materiałów, aby zapewnić maksymalną ochronę.
Rękawice ochronne są istotnym elementem wyposażenia w wielu dziedzinach pracy, jednak ich zastosowanie jest ściśle związane z rodzajem wykonywanych czynności. Odpowiedzi sugerujące użycie rękawic przy elementach obracających się, tokarsko-frezerskich czy wirujących mogą prowadzić do niewłaściwego zrozumienia ich funkcji. Prace przy elementach obracających się, takich jak maszyny i narzędzia mechaniczne, często wymagają innych form ochrony, takich jak osłony czy zabezpieczenia mechaniczne, które zapobiegają wciągnięciu rąk w ruchome części. W tych przypadkach, rękawice mogą stanowić dodatkowe ryzyko, ponieważ mogą zahaczać o elementy maszyny. Z kolei prace tokarsko-frezerskie, związane z obróbką metalu, wymagają rękawic o specyficznych właściwościach, które mogą nie być wystarczające do ochrony przed ostrymi narzędziami czy gorącymi materiałami. Ostatecznie, w kontekście pracy przy elementach wirujących, stosowanie rękawic również może być niebezpieczne, ponieważ mogą one zostać wciągnięte w mechanizmy, co prowadzi do poważnych obrażeń. Kluczowe jest zrozumienie, że ochrona rąk powinna być dostosowana do specyfiki wykonywanej pracy i ryzyka z nią związanego, a nie na zasadzie ogólnych założeń.