Prawidłowa odpowiedź to EURO 4, ponieważ wszystkie zmierzone wartości emisji spalin mieszczą się w dopuszczalnych limitach dla tej normy. Normy EURO są regulacjami prawnymi, które określają maksymalne poziomy emisji zanieczyszczeń do atmosfery dla pojazdów silnikowych. Każda norma ma swoje specyfikacje dotyczące różnych substancji, takich jak tlenek węgla (CO), tlenki azotu (NOx), cząstki stałe (PM) oraz węglowodory (HC). W kontekście normy EURO 4, dopuszczalne limity dla CO wynoszą 0,5 g/km, dla NOx 0,25 g/km, dla PM 0,025 g/km oraz dla HC 0,1 g/km. Zatem, pojazd spełnia te normy, ponieważ jego emisje są niższe od wskazanych wartości. Zastosowanie norm EURO w praktyce ma na celu redukcję zanieczyszczenia powietrza i ochronę zdrowia publicznego, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnącej liczby pojazdów na drogach.
Wybór normy EURO 3, EURO 5 lub EURO 6 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy z kilku powodów. Norma EURO 3 dopuszcza wyższe limity emisji tlenku węgla (CO) wynoszące 2,3 g/km oraz tlenków azotu (NOx) na poziomie 0,5 g/km, co oznacza, że pojazd zakwalifikowany do tej normy mógłby emitować znacznie więcej zanieczyszczeń niż zmierzone wartości. Takie rozumienie norm skutkuje błędnym wnioskiem o spełnieniu standardów dla pojazdów EURO 3, ponieważ w rzeczywistości emisje muszą być niższe i dostosowane do aktualnych wymagań ochrony środowiska. Z kolei norma EURO 5 charakteryzuje się bardziej rygorystycznymi limitami, które znacznie obniżają dopuszczalne wartości emisji NOx do 0,18 g/km, co sprawia, że pojazd z pomiarem 0,19 g/km już nie spełnia tej normy. Natomiast norma EURO 6 wprowadza jeszcze surowsze wymagania, w tym limit 0,08 g/km dla NOx, co czyni niemożliwym zakwalifikowanie pojazdu do tej grupy, biorąc pod uwagę uzyskane wyniki. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, dotyczą braku zrozumienia różnic między normami oraz ich progresywnego zaostrzania w kontekście ochrony środowiska i zdrowia ludzi.
