Część A akt osobowych pracownika jest dedykowana dokumentom medycznym, w tym orzeczeniom lekarskim, które potwierdzają zdolność pracownika do wykonywania określonej pracy. Orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy powinno być przechowywane w tej części, ponieważ zgodnie z zasadami ochrony danych osobowych oraz przepisami prawa pracy, dokumentacja ta jest kluczowa dla ustalenia, czy pracownik jest odpowiednio przygotowany do podjęcia obowiązków na danym stanowisku. Przykładem jest sytuacja, w której pracodawca wymaga od pracownika przedstawienia badań lekarskich, aby zapewnić, że nie istnieją żadne medyczne przeszkody do pracy w środowisku, które może być szkodliwe lub wymagające szczególnych umiejętności. Standardy takie jak ISO 45001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy wskazują na konieczność prowadzenia odpowiedniej dokumentacji, aby zminimalizować ryzyko i zwiększyć bezpieczeństwo pracowników.
W kontekście akt osobowych pracownika, istnieje wiele nieporozumień dotyczących tego, jakie dokumenty powinny być umieszczane w poszczególnych częściach. Część B, C czy D nie zawierają orzeczeń lekarskich, a ich rolą jest archiwizacja innych danych, takich jak umowy o pracę, świadectwa pracy czy dokumenty dotyczące szkoleń. Niezrozumienie tej struktury prowadzi do niewłaściwego gromadzenia i zarządzania informacjami, co może skutkować konsekwencjami prawnymi dla pracodawcy. Pracodawcy często mylą te części, sądząc, że orzeczenia lekarskie mogą być zarchiwizowane w dowolnym miejscu, co jest błędnym podejściem. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że prawo pracy nakłada na pracodawców obowiązek posiadania dokładnej dokumentacji medycznej, co ma fundamentalne znaczenie dla realizacji obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa zatrudnionych. Każde z tych podejść do zarządzania dokumentacją może prowadzić do poważnych problemów, takich jak trudności w udowodnieniu, że pracownik spełnia wymagania zdrowotne, co może wpłynąć na decyzje dotyczące jego zatrudnienia oraz na odpowiedzialność pracodawcy w przypadku wypadków przy pracy.