Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych
Zawód: Technik procesów drukowania
Elastomerowa forma drukowa posiada
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Elastomerowa forma drukowa to kluczowy element w technologii druku elastycznego, szczególnie w fleksografii. Jej charakterystyczną cechą jest to, że posiada wypukłe elementy drukujące. To te właśnie wypukłości przenoszą farbę na podłoże – dzięki temu uzyskujemy precyzyjne odbitki nawet na bardzo trudnych, nierównych materiałach, jak folie czy kartony faliste. W praktyce taka forma jest wykonana z elastycznego materiału, najczęściej z polimerów lub gumy. To jej elastyczność pozwala na dobre dopasowanie do powierzchni podłoża, a wypukłe partie dokładnie odwzorowują projekt graficzny. Moim zdaniem warto zwrócić uwagę, że taka budowa formy przekłada się bezpośrednio na wydajność produkcji i jakość druku – szczególnie widoczne jest to przy dużych nakładach. Standardy branżowe, jak FTA czy normy ISO 12647, jasno opisują budowę i własności form flekso. Co ciekawe, wypukłość elementów drukujących pozwala minimalizować zjawisko rozlewania farby, co jest trudne np. w technice wklęsłodrukowej. Z mojego doświadczenia wynika, że prawidłowe przygotowanie i eksploatacja takich form decyduje o powodzeniu całego procesu – jeśli wypukłe elementy są źle wyprofilowane, od razu widać to na jakości odbitki. Takie niuanse są naprawdę kluczowe dla praktyków.
Rozważając różne warianty budowy elastomerowej formy drukowej, łatwo ulec mylnym skojarzeniom z innymi technikami druku, jak offset czy wklęsłodruk. Przykładowo, wklęsłe miejsca hydrofobowe to typowy element wklęsłodruku (np. rotograwiury), gdzie obraz drukowy trzyma się dna zagłębień, ale nie ma to zastosowania w fleksografii czy ogólnie w technikach z formami elastycznymi. Podobnie, wklęsłe elementy drukujące odnoszą się do matryc w technikach takich jak rotograwiura czy tampondruk, gdzie farba znajduje się w zagłębieniach, a powierzchnia formy jest zasadniczo płaska lub nawet hydrofobowa – zupełnie inna zasada niż w flekso. Z kolei wypukłe elementy hydrofilowe brzmią przekonująco, ale tu pojawia się typowy błąd myślowy: hydrofilowość ma znaczenie głównie przy technikach wykorzystujących wodę do oddzielania partii drukujących od niedrukujących, jak offset (z użyciem roztworu nawilżającego). W fleksografii kluczowe jest, żeby wypukłe elementy były zdolne do przyjęcia i przekazania farby na podłoże, a ich hydrofilowość lub hydrofobowość nie odgrywa aż tak ważnej roli, jak ich kształt i elastyczność. Z mojego doświadczenia wynika, że uczniowie często mieszają pojęcia dotyczące różnych technik, bo każda z nich wykorzystuje trochę inne zjawiska fizyko-chemiczne. Dobrą praktyką jest zawsze zadawanie sobie pytania, czy dana forma przenosi farbę z wypukłości czy z wklęsłości oraz jakie są wymagania wobec materiałów – to pomaga uniknąć takich pomyłek. W elastomerowych formach drukowych, jak te używane w fleksografii, tylko wypukłe elementy pełnią funkcję miejsc drukujących, zgodnie ze standardami branżowymi i praktyką produkcyjną.