Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W tampodruku nietrudno się pomylić, bo sam proces różni się od bardziej popularnych technik druku, jak offset czy fleksografia. Często pojawia się przekonanie, że elementy drukujące powinny leżeć powyżej, skoro mają przenosić farbę, jednak w tampodruku jest dokładnie odwrotnie – to elementy drukujące są zagłębione w formie. Dzięki temu tylko one wypełniają się farbą podczas raklowania powierzchni formy, a potem silikonowy tampon „pobiera” ją precyzyjnie z tych wgłębień. Gdyby elementy drukujące były na jednym poziomie z niedrukującymi lub nawet powyżej nich, farba rozlewałaby się po całej powierzchni formy, co skutkowałoby nieprecyzyjnym nadrukiem i nieestetycznymi zabrudzeniami na produkcie. Z kolei myślenie, że elementy drukujące znajdują się bezpośrednio na tamponie przekazującym, wynika z niezrozumienia roli poszczególnych elementów procesu – tampon jest tylko narzędziem transferującym farbę, nie zawiera żadnych wzorów, a cała precyzja odwzorowania bierze się właśnie z matrycy. Takie podejście jest częstym błędem u osób, które nie miały okazji zobaczyć procesu produkcyjnego „na żywo”. Doświadczeni operatorzy zwracają uwagę na to, by matryca była odpowiednio wytrawiona, a głębokość elementów drukujących musi być dobrana do rodzaju farby i podłoża – to standard branżowy. Z punktu widzenia praktyki, każda inna konstrukcja formy niż z elementami drukującymi poniżej poziomu niedrukujących prowadziłaby do niekontrolowanego transferu farby i niemożności uzyskania czystego, powtarzalnego nadruku. Moim zdaniem najlepiej zrozumieć to, wizualizując proces krok po kroku – wtedy widać, dlaczego taki układ matrycy jest niezbędny dla sukcesu w tampodruku.