Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wielu osobom grawerowanie kojarzy się ogólnie z wykonywaniem form drukarskich, ale nie każda technika druku faktycznie korzysta z tej metody. Offset czy typooffset oparte są na zjawisku hydrofobowości i hydrofilowości – tam obraz tworzony jest chemicznie poprzez naświetlanie, a nie za pomocą mechanicznego żłobienia powierzchni. Sitodruk natomiast polega na przepuszczaniu farby przez odpowiednio przygotowaną siatkę, gdzie szablon blokuje miejsca niepożądane, a sama forma powstaje poprzez wywoływanie światłoczułych emulsji, nie przez grawerowanie. Fleksografia bazuje na miękkich, elastycznych, zazwyczaj fotopolimerowych płytach, które wykonuje się przez naświetlanie lub laserowe wycinanie, ale nie jest to klasyczne grawerowanie, tylko raczej tworzenie reliefu. Typografia również polega na druku wypukłym, lecz matryce do niej przygotowuje się przez odlewanie, cięcie, albo trawienie. Takie błędne klasyfikacje często pojawiają się, gdy nie odróżnia się, które techniki wymagają form z zagłębieniami (wklęsłodruk – np. rotograwiura), a które z wypukłościami lub płaskim obrazem. Praktyka w branży pokazuje, że tylko rotograwiura i tampondruk korzystają z klasycznego grawerowania do przygotowania cylindrów czy matryc, bo tylko one potrzebują bardzo precyzyjnych, drobnych zagłębień. Przypisanie tej techniki do offsetu, sitodruku, fleksografii czy typografii to jeden z najpopularniejszych błędów myślowych początkujących drukarzy. Warto zapamiętać, że każda metoda druku ma swoje unikalne sposoby na przygotowanie form – i wybór grawerowania, choć znany od wieków, nie jest uniwersalny.