Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W branży poligraficznej bardzo łatwo pomylić liczbę wyciągów z ilością kolorów czy stron drukowanych. Często ktoś zakłada, że wyciągów będzie mniej lub więcej, bo nie do końca rozumie zasadę separacji barwnej w procesie CMYK. Na przykład, wybierając 2 wyciągi, można pomyśleć, że wystarczą tylko dwa kolory, ale przy oznaczeniu 4+0 zawsze chodzi o pełną kolorystykę, czyli cztery podstawowe składowe CMYK – cyjan, magenta, żółty i czarny. Nie chodzi tu o ilość pasów farby na maszynie, tylko o ilość klisz (wyciągów), które trzeba przygotować dla precyzyjnej reprodukcji barw. Z kolei 6 wyciągów sugerowałoby dodanie dodatkowych kolorów spotowych albo technologii hexachrome, a to zupełnie inna sprawa i nie dotyczy standardowego druku 4+0. Osiem wyciągów pojawia się wyłącznie wtedy, gdy drukujemy dwustronnie pełnym kolorem, czyli 4+4, bo wtedy każda strona arkusza potrzebuje własnych czterech wyciągów barwnych. Taki błąd wynika często ze złej interpretacji notacji – dużo osób sądzi, że suma cyfr przy oznaczeniu (np. 4+4) to liczba wyciągów, a to nieprawda, bo każda cyfra dotyczy osobnej strony. Moim zdaniem, żeby dobrze sobie to poukładać w głowie, najlepiej za każdym razem rozbić oznaczenie na liczbę kolorów na każdą stronę i pomnożyć to przez liczbę stron, które faktycznie mają być zadrukowane. To bardzo upraszcza sprawę i pozwala uniknąć takich typowych pomyłek w przygotowalni.