Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych
Zawód: Technik procesów drukowania
Jaki zakres liniatury rastra jest optymalny do wykonania formy offsetowej przeznaczonej do druku na papierze powlekanym?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zakres liniatury rastra 150÷200 lpi to w praktyce taki złoty środek, jeśli chodzi o druk offsetowy na papierze powlekanym. To nie jest tylko sucha teoria z książek – większość drukarni, które szanują się w branży, używa właśnie tego zakresu, bo pozwala on uzyskać bardzo wysoką jakość detalu, ostrość obrazu i subtelne przejścia tonalne. Papier powlekany, przez swoją gładkość i niską chłonność, świetnie radzi sobie z odwzorowaniem drobnych punktów rastra, więc można pozwolić sobie na wyższe liniatury, czego nie da się osiągnąć na zwykłym papierze offsetowym czy gazetowym. Moim zdaniem, jeśli zależy komuś na zdjęciach, gdzie ważne są detale w światłach i cieniach, to właśnie raster ok. 175 lpi jest optymalny – spotykany w większości folderów reklamowych, czasopism z wyższej półki czy katalogów luksusowych marek. Standardy branżowe, takie jak FOGRA czy normy ISO 12647-2, również wskazują podobne zakresy dla materiałów o wysokiej jakości. Warto też pamiętać, że przy za wysokiej liniaturze na większości maszyn offsetowych mogą pojawić się problemy z utrzymaniem stabilności druku, a przy zbyt niskiej – obraz staje się zbyt „ziarnisty”. W praktyce, przy dobrze przygotowanych materiałach i sprawnej maszynie, raster 150÷200 lpi daje naprawdę świetne rezultaty, które spokojnie zadowolą nawet najbardziej wybrednego klienta.
Liniatura rastra odgrywa kluczową rolę w jakości druku offsetowego, szczególnie na papierach powlekanych. Często pojawia się mylne przekonanie, że im wyższa liniatura, tym lepszy efekt, albo że niższe wartości są uniwersalne dla każdego podłoża. Jednak rzeczywistość wygląda trochę inaczej. Liniatura 60÷100 lpi to rozwiązanie charakterystyczne dla papierów niepowlekanych, takich jak gazety czy prostsze książki, gdzie powierzchnia jest bardziej chłonna i szorstka. Przy takich niskich wartościach punkty rastra są na tyle duże, że obraz traci na ostrości – na powlekanym papierze taki raster dałby bardzo widoczny efekt „ziarnistości”, co w materiałach reklamowych czy czasopismach wygląda po prostu nieprofesjonalnie. Druk wysoką liniaturą typu 400÷550 lpi to trochę inna bajka – jest to raczej domena druku artystycznego, proofingu czy produkcji bardzo wysokiej jakości reprodukcji na specjalistycznych maszynach i papierach klasy premium, często z dedykowanym przygotowaniem prepressu. W praktyce w typowych nakładach offsetowych takie wartości są nieosiągalne ze względu na ograniczenia maszyn i stabilność procesu – drobne punkty mogą się zlewać lub w ogóle nie być odwzorowane. Z kolei 12÷30 lpi stosuje się w zupełnie innych technologiach, jak sitodruk czy druk wielkoformatowy do billboardów, gdzie z dużej odległości nie widać aż tak bardzo struktury rastra. Typowym błędem jest też niezrozumienie, że parametry trzeba dobierać do podłoża – nie zawsze wyższa liniatura znaczy lepiej. Tak naprawdę, profesjonalne podejście wymaga znajomości materiałów i możliwości technologicznych. Stosowanie liniatur spoza zakresu 150÷200 lpi na papierze powlekanym po prostu nie wykorzystuje potencjału tego podłoża i druku offsetowego, a efekty będą dalekie od oczekiwanych przez wymagających klientów.