Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Prawidłowe wykonanie kontroli położenia obrazu na odbitce wymaga podstawowego narzędzia metrologicznego, jakim jest przymiar liniowy, a nie specjalistycznych urządzeń pomiarowych do innych parametrów druku. W praktyce wiele osób błędnie zakłada, że do oceny jakości odbitki wystarczą drogie przyrządy elektroniczne czy specjalistyczne śruby mikrometryczne. Mikrometr rzeczywiście pozwala na bardzo precyzyjny pomiar grubości materiałów, ale kompletnie nie nadaje się do mierzenia odległości na płaszczyźnie arkusza – jego konstrukcja i zasada działania uniemożliwiają ocenę przesunięcia obrazu. Z kolei spektrofotometr czy densytometr to narzędzia do analizy barwy i gęstości optycznej, pomagają kontrolować zgodność kolorystyczną i jakość reprodukcji, ale nie są przeznaczone do mierzenia odległości ani położenia elementów graficznych na odbitce. Łatwo tu popaść w pułapkę utożsamiania nowoczesnego sprzętu z uniwersalnością zastosowania – a niestety, nawet najdokładniejszy spektrofotometr nie powie nam, czy logo nie wypadło z właściwego miejsca na arkuszu. Typowy błąd myślowy polega na mieszaniu pojęć: kontrola barwy lub gęstości to zupełnie co innego niż kontrola precyzyjnego ułożenia obrazu. Przemysł poligraficzny konsekwentnie stosuje proste narzędzia tam, gdzie liczy się szybka, powtarzalna i wiarygodna weryfikacja wymiarów – taka jest rola przymiaru. Z mojego doświadczenia wynika, że niedokładność w tym zakresie jest jedną z najczęstszych przyczyn reklamacji prac, dlatego tak ważne jest rozróżnianie funkcji narzędzi pomiarowych i stosowanie ich zgodnie z przeznaczeniem. Właściwe narzędzie do właściwego zadania – to podstawa branżowej rzetelności.