Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W branży poligraficznej łatwo pogubić się w odmianach form drukowych, szczególnie jeśli chodzi o materiały, z których są wykonane. Typooffsetowa forma, popularna w druku offsetowym, powstaje zwykle na aluminiowych blachach powlekanych emulsją światłoczułą – stal tu raczej nie występuje, bo aluminium lepiej się sprawdza ze względu na wagę, podatność na obróbkę i koszty. Fleksografia korzysta z form fotopolimerowych lub czasem kauczukowych, które montuje się na cylindrach maszyny – stal w tym przypadku pełni rolę konstrukcyjną, a nie właściwej formy obrazowej. Sitodruk natomiast, choć jest bardzo uniwersalny jeśli chodzi o podłoża, to formy sitodrukowe wykonuje się z siatek metalowych lub poliestrowych, ale nie na stalowych czy ceramicznych płytkach. Typowym błędem jest mylenie materiału formy z materiałem konstrukcji maszyny albo podłożem do druku – w pytaniu chodzi właśnie o bazę, na której wykonuje się formę obrazową, nie o materiał, na którym drukujemy. Moim zdaniem takie nieporozumienie bierze się z tego, że stal i ceramika kojarzą się ogólnie z trwałością, ale wyłącznie tampondruk wymaga aż tak odpornej na zużycie formy ze względu na sposób przenoszenia farby przez miękki tampon. Warto pamiętać, że dobór materiału formy zawsze wiąże się z technologią i oczekiwanym nakładem – i właśnie stalowa czy ceramiczna baza w tampondruku to standardowa praktyka w profesjonalnych drukarniach specjalistycznych. Pozostałe techniki korzystają ze znacznie bardziej elastycznych lub podatnych na światło materiałów, co pozwala uzyskiwać szybkie, powtarzalne efekty na dużych nakładach, ale nie nadaje się do ekstremalnie wymagających, trudnych kształtów czy mikroskopijnych detali.