Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Gramatury takie jak 250, 350 czy 450 g/m², choć kuszą stabilnością i sztywnością, nie są odpowiednie do produkcji obwolut książkowych przeznaczonych do kaszerowania. Wiele osób myli się, sądząc że im grubszy papier, tym lepiej, bo będzie trwalszy i efektowniejszy – niestety, w przypadku kaszerowania działa to wręcz odwrotnie. Zbyt wysoka gramatura powoduje powstawanie problemów technologicznych: ciężki papier bardzo słabo się układa na krawędziach i narożnikach tektury, potrafi się łamać lub marszczyć podczas zawijania, a dodatkowo zwiększa ryzyko odspajania się od podłoża. Z mojego doświadczenia technicznego wynika, że najlepsze efekty uzyskuje się, stosując lekki, dobrze chłonny papier – stąd wybór 90 g/m² nie jest przypadkowy, tylko wynika z wieloletniej praktyki branżowej i zaleceń producentów klejów oraz maszyn introligatorskich. Gramatury 250–450 g/m² nadają się raczej do produkcji wizytówek, okładek typu softcover lub zaproszeń, gdzie nie zachodzi konieczność kaszerowania na tekturze. Często spotykam się też z błędem polegającym na przenoszeniu rozwiązań stosowanych przy okładkach samodzielnych (niekaszerowanych) do opraw twardych – a to zupełnie inne procesy i wymagania. Podsumowując, wybierając zbyt gruby papier, komplikujemy sobie życie w introligatorni i narażamy produkt na techniczne wady, podczas gdy sprawdzone, lekkie papiery gwarantują najlepszy efekt końcowy oraz zgodność z branżowymi standardami.