Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Sitodruk może się wydawać kuszącym wyborem, bo jest szeroko stosowany w druku na różnych przedmiotach, jednak jego główną wadą jest to, że wymaga płaskiej lub lekko zakrzywionej powierzchni, najlepiej dostępnej z zewnątrz. Próba użycia sita wewnątrz kubka byłaby bardzo niepraktyczna – nie uzyskamy precyzji, a farba mogłaby się rozlać, zwłaszcza na tak wąskim i głębokim formacie. Z kolei fleksografia, choć świetna przy dużych nakładach i produkcji opakowań z tworzyw sztucznych czy papieru, zupełnie nie sprawdza się przy bezpośrednim znakowaniu elementów ceramicznych, szczególnie o nieregularnych kształtach. Ta technologia bazuje na elastycznych formach, które dobrze nadają się do płaskich lub cylindrycznych powierzchni, ale nie poradzą sobie z precyzyjnym nadrukiem w środku kubka. Coldset natomiast to zupełnie inna bajka – to technika stosowana w druku gazetowym, gdzie farba nie jest utrwalana termicznie, przez co nie nadaje się do trwałego znakowania na ceramice czy szkle. Często spotykam się z błędnym założeniem, że każda technologia da się zastosować wszędzie – niestety, ograniczenia fizyczne i właściwości materiałów mocno to weryfikują. Moim zdaniem, wybierając metodę nadruku na tak trudnym miejscu jak wnętrze kubka, trzeba zawsze sprawdzić nie tylko dostępność maszyn, ale i właściwości farb oraz odporność efektu końcowego. W praktyce wyłącznie tampondruk spełnia wszystkie te warunki – elastyczność, precyzję i trwałość. Pozostałe opcje są albo niepraktyczne, albo wręcz niemożliwe do zrealizowania w tym konkretnym przypadku.