Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wiele osób mylnie zakłada, że każda zaawansowana metoda obrazowania sprawdzi się w sitodruku, ale to nie do końca prawda. Metody natryskowa, laserowa i fotochemiczna są realnie wykorzystywane w przygotowywaniu sitodrukowych form drukowych, bo pozwalają na precyzyjne odwzorowanie nawet bardzo drobnych detali na siatce. Natryskowy sposób polega na nanoszeniu światłoczułej emulsji na siatkę z użyciem pistoletu lub specjalnych urządzeń, co umożliwia równomierne i szybkie pokrycie dużych powierzchni – to popularne rozwiązanie w większych drukarniach. Metoda laserowa, czyli Computer to Screen, wprowadziła prawdziwą rewolucję – pozwala ominąć tradycyjne klisze i bezpośrednio wywołać obraz na emulsji, co mocno skraca czas przygotowania formy i eliminuje błędy związane z mechanicznym kontaktem. Fotochemiczne utrwalanie na sicie, czyli naświetlanie przez pozytyw lub negatyw, to w zasadzie klasyka gatunku i najczęściej spotykana technika w polskich drukarniach – jest relatywnie tania, sprawdzona i uniwersalna. Natomiast chemigrafia to podejście typowe dla zupełnie innych technik druku, gdzie całe matryce powstają przez trawienie metalu, a taki proces zupełnie nie pasuje do technologii sitodruku, bo tu nie ma potrzeby ingerowania w strukturę metalu – wystarcza odpowiednia siatka i światłoczuła emulsja. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich starych chemicznych technik z każdą formą druku – a przecież każda technologia ma swoje narzędzia i ograniczenia. Właśnie dlatego rozumienie specyfiki metod przygotowania form jest tak istotne w pracy drukarza – pozwala nie tylko uniknąć błędów, ale i zoptymalizować proces produkcji oraz podnieść jakość końcowego produktu. Bez tej wiedzy łatwo zagubić się w gąszczu terminów i nie zauważyć, że nie każda technika chemiczna nadaje się do każdego typu druku.