Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Często spotykam się z przekonaniem, że analiza sensoryczna czy ocena wizualna wystarczą do rzetelnej kontroli druku – no niestety, w praktyce to nie działa tak dobrze, jak się wydaje. Analiza sensoryczna ogranicza się głównie do odczuć osoby oceniającej, bazuje na subiektywnym wrażeniu dotyku lub wzroku, ale nie daje żadnych liczbowych danych o gęstości optycznej. To trochę jak sprawdzanie temperatury dłonią zamiast termometrem – czasem coś poczujesz, ale nie wiesz dokładnie ile. Ocena wizualna to podobny przypadek – oczy i mózg są bardzo podatne na złudzenia optyczne, zmiany oświetlenia czy zmęczenie obserwatora. Oczywiście, do szybkiego sprawdzenia ogólnej jakości, to wystarcza, ale nie pozwala na kontrolę powtarzalności barw w całym nakładzie drukarskim. Jeszcze bardziej myląca jest odpowiedź dotycząca pomiaru widma światła – to już w ogóle inna liga. Spektrofotometry mierzą widmo odbitego światła i pozwalają analizować charakterystykę barwną, ale nie służą stricte do oceny gęstości optycznej, która jest kluczowa w kontroli jakości druku. Moim zdaniem, to częsty błąd osób mylących pojęcia: spektrofotometria przydaje się przy dokładnej kalibracji barw czy profilowaniu, ale do codziennej kontroli gęstości farby i zachowania powtarzalności – zdecydowanie lepszy (i wymagany przez normy ISO) jest densytometr. Także, żeby mieć pewność i trzymać się dobrych praktyk branżowych, warto zawsze wybierać pomiar densytometryczny.