Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Litografia, choć nadal używana w poligrafii, opiera się na płaskiej formie drukowej, gdzie obraz powstaje dzięki zjawisku odpychania się wody i tłuszczu. W praktyce stosuje się ją głównie do drukowania na płaskich arkuszach, takich jak papier, karton czy czasem cienkie folie, ale kompletnie nie sprawdza się przy tak nieregularnych i wypukłych kształtach jak nakrętki. Fleksografia natomiast to technika szeroko wykorzystywana w druku opakowań elastycznych, etykiet czy folii – świetnie radzi sobie z dużymi nakładami na podłożach rolkowych, ale zadrukowanie pojedynczych, małych i złożonych brył, jak nakrętki, jest dla niej zbyt kłopotliwe. Samo ustawienie formy i precyzyjne nakładanie farby mogłoby przynieść więcej strat niż korzyści. Rotograwiura, czyli druk wklęsły, to technologia bardzo wydajna, przystosowana do długich serii produkcyjnych – ale ponownie, jej domeną są płaskie materiały w rolach, np. opakowania, laminaty czy etykiety. Maszyny rotograwiurowe nie mają konstrukcji pozwalającej na efektywne nanoszenie wzorów na małe, przestrzenne elementy. Typowym błędem jest założenie, że każda technologia przemysłowa nadaje się do każdego typu produktu – w rzeczywistości konstrukcja maszyn, rodzaj farb i obsługiwane podłoża są bardzo mocno ograniczone. W przypadku nakrętek, gdzie liczy się precyzja, szybkość i możliwość druku na powierzchniach zakrzywionych, wybór innej techniki niż tampondruk to raczej prosta droga do problemów z jakością i wydajnością. Dobre praktyki branżowe jasno wskazują, że każda technika druku ma swoje konkretne zastosowania, więc kluczowe jest dopasowanie metody do kształtu oraz materiału produktu. To właśnie z tego powodu tampondruk stał się branżowym standardem w zadrukowywaniu nakrętek i innych podobnych elementów z tworzyw sztucznych – niby takie drobiazgi, a różnica w jakości druku i trwałości jest olbrzymia.