Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wybór jednej z odpowiedzi: pośrednia, bezpośrednia lub kombinowana, często wynika z przyzwyczajenia do tradycyjnych pojęć w sitodruku, które rzeczywiście pojawiają się w literaturze fachowej i na szkoleniach. Jednak wszystkie te trzy technologie mają realne zastosowanie podczas fotochemicznego wykonywania sitodrukowych form drukowych. Technika bezpośrednia polega na nałożeniu emulsji światłoczułej bezpośrednio na siatkę, a następnie naświetleniu jej z użyciem odpowiedniej maski. Jest to najszerzej stosowana metoda w pracowniach sitodrukowych, gwarantująca wysoką jakość odwzorowania drobnych detali. Technika pośrednia natomiast polega na przygotowaniu formy na oddzielnym podłożu, które następnie jest przenoszone na siatkę (np. za pomocą filmu kapilarnego) – daje to większą kontrolę nad grubością warstwy i jednolitością. Metoda kombinowana, jak sama nazwa wskazuje, łączy cechy obu powyższych technologii, pozwalając na jeszcze lepsze dostosowanie formy do wymagań konkretnego zlecenia. Częstym błędem jest utożsamianie nowoczesnych lub rzadziej stosowanych metod z brakiem ich praktycznego znaczenia w tej branży, jednak wszystkie te technologie mają swoje uzasadnienie i zastosowanie w codziennej praktyce drukarskiej. W przeciwieństwie do nich, technologia fotoelektroniczna – kojarząca się np. z cyfrowym naświetlaniem płyt drukowych przy użyciu laserów czy sensorów elektronicznych – nie znalazła zastosowania podczas klasycznego, fotochemicznego przygotowywania form sitodrukowych. Moim zdaniem, kluczowe jest tutaj rozumienie, że fotochemiczne procesy opierają się na reakcji światłoczułych warstw na promieniowanie UV, a nie na przetwarzaniu sygnału świetlnego na elektroniczny. To taki typowy błąd logiczny: wydaje się, że nowocześnie brzmiąca technologia powinna mieć zastosowanie wszędzie, ale w rzeczywistości liczą się sprawdzone i dopasowane do procesu metody. Z mojego doświadczenia wynika, że na egzaminach czy w praktyce zawodowej, poznanie tych rozróżnień ułatwia unikanie nieporozumień i sprawniejsze działanie przy przygotowaniu matryc do sitodruku.