Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych
Zawód: Technik procesów drukowania
Które maszyny są optymalne do zadrukowania papierowego podłoża przedstawionego na zdjęciu?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Tutaj mamy do czynienia z papierem czerpanym, który charakteryzuje się nierówną strukturą, dużą grubością oraz dość niejednorodną powierzchnią. Właśnie przez takie cechy nie sprawdzi się tu większość maszyn typowo przemysłowych, bo one wymagają papieru o stałej gramaturze i równych krawędziach. Sitodruk i typografia to technologie, które w branży są powszechnie stosowane do tego typu podłoży. Sitodruk umożliwia bezpośredni kontakt siatki z nierówną powierzchnią i pozwala na bardzo elastyczną aplikację farby – możemy drukować nawet na nieregularnych czy sztywnych arkuszach, co widać chociażby w produkcji zaproszeń czy rękodzieła. Typografia z kolei, mimo że kojarzy się z bardziej klasyczną produkcją, świetnie radzi sobie z grubszymi i mniej powtarzalnymi papierami – zwłaszcza w drukach artystycznych czy rzemieślniczych. W praktyce, moim zdaniem, najlepsze efekty wizualne i techniczne (w tym brak uszkodzeń podłoża) uzyskuje się właśnie tymi dwiema technikami. Branżowe standardy podkreślają, że do trudnych i niepowtarzalnych struktur nie wolno używać np. offsetu czy fleksografii, bo to kończy się zacięciami lub błędami pasowania. Warto pamiętać, że druk na takich papierach wymaga też innego podejścia do przygotowania formy drukowej, a farby muszą mieć odpowiednią lepkość i siłę krycia.
Wiele osób sądzi, że technologie takie jak fleksografia, rotograwiura czy offset są uniwersalne, bo przecież dominują w produkcji komercyjnej. To jednak duże uproszczenie – każda z tych technik ma swoje wymagania względem podłoża. Fleksografia i rotograwiura świetnie sprawdzają się na papierach gładkich, elastycznych, o powtarzalnej grubości, bo wymagają bardzo dokładnej kontroli docisku i pasowania. Na ręcznie czerpanych, sztywnych arkuszach, takich jak te na zdjęciu, już sama próba podania papieru przez maszynę może skończyć się zacięciem lub zniszczeniem podłoża. Tampondruk z kolei jest idealny do powierzchni nieregularnych, ale raczej małych przedmiotów, a nie dużych arkuszy papieru. Offset – tutaj największa pułapka – wymaga idealnie płaskiego, równego i chłonnego papieru, bo inaczej farba rozleje się lub nie pokryje równomiernie powierzchni. Sitodruk faktycznie daje radę na takich materiałach, ale w parze z offsetem lub fleksografią kompletnie się nie sprawdzi – z powodu technologii podawania i utrwalania farby. Przekonanie, że każda maszyna poradzi sobie z nietypowym podłożem, to jeden z najczęstszych błędów początkujących. Rzemieślniczy charakter papieru czerpanego wymaga technik o większej tolerancji na zmienność parametrów arkusza. Z własnego doświadczenia wiem, że zły wybór technologii kończy się dużymi stratami materiału i frustracją. Profesjonaliści zawsze zwracają szczególną uwagę na dobór techniki do specyficznego podłoża, bo to klucz do uzyskania wysokiej jakości druku i optymalizacji kosztów.