Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wielu osobom wydaje się, że im niższa temperatura podczas suszenia, tym lepiej dla jakości formy fleksodrukowej. Jednak takie podejście nie zawsze sprawdza się w praktyce, bo kluczowe jest tu utrzymanie równowagi pomiędzy czasem suszenia a integralnością materiału. Temperatura rzędu 30°C czy 40°C jest zdecydowanie zbyt niska – wtedy proces trwałby wieki, co w warunkach produkcyjnych najczęściej jest nie do przyjęcia. Forma nie wyschnie odpowiednio szybko, a czasem pojawiają się nawet problemy z niedostatecznym odparowaniem rozpuszczalników, co może prowadzić do wad w druku. Z kolei wybór 50°C wydaje się rozsądnym kompromisem, ale branżowe doświadczenia pokazują, że to wartość bezpieczna co najwyżej na etapie delikatnego dosuszania czy przy ultra-cienkich płytach. Standardy technologiczne i instrukcje producentów jasno podają, że dopiero temperatura do 70°C zapewnia efektywny, a jednocześnie bezpieczny proces usuwania wilgoci bez ryzyka uszkodzenia formy. Poliestrowe formy fleksograficzne mają określoną odporność termiczną i to właśnie 70°C jest powszechnie przyjmowaną granicą, powyżej której mogą zacząć się zniekształcać czy nawet tracić parametry fizyczne. Zbyt niska temperatura to strata czasu i energii, zbyt wysoka – ryzyko zniszczenia płyty. Typowym błędem jest traktowanie wartości 50°C lub niższych jako absolutnego maksimum, bo to zwykle wynika z nieznajomości specyfikacji materiału lub nadmiernej ostrożności. W praktyce, przemyślane suszenie w okolicy 70°C pozwala utrzymać efektywność i jakość, a jednocześnie nie naraża płyty na uszkodzenie – tak zalecają zarówno doświadczeni drukarze, jak i dokumentacja techniczna największych producentów. Dlatego przekraczanie tej granicy jest niedopuszczalne, nawet jeśli komuś wydaje się, że mniejsze wartości są „bezpieczniejsze”.