Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wybierając narzędzia do czyszczenia zespołów farbowych maszyn drukujących, trzeba zwracać uwagę na dwie rzeczy: skuteczność usuwania resztek farby oraz bezpieczeństwo dla delikatnych powierzchni i precyzyjnych mechanizmów. Szczotka, choć może wydawać się praktyczna do szorowania, często jest za twarda, przez co może porysować wałki, cylindry czy inne elementy farbowe. Takie uszkodzenia pogarszają równomierność nanoszenia farby i prowadzą do kosztownych awarii. Gąbka wiskozowa z kolei potrafi chłonąć ciecz, ale jej powierzchnia nie zbiera dokładnie drobin farby, a poza tym zdarza się, że drobne fragmenty gąbki zostają na maszynie. Jeszcze gorzej sprawa ma się z pumeksem – to materiał zbyt agresywny, zupełnie nieprzeznaczony do kontaktu z precyzyjną mechaniką, bo może powodować mikrouszkodzenia czy nawet zarysowania, które z czasem przerodzą się w poważniejsze defekty. Często mylnie uważa się, że skoro coś jest mocniejsze albo bardziej ścierne, szybciej usunie brud – ale w drukarstwie taki „siłowy” sposób zazwyczaj kończy się źle dla sprzętu. Branżowe normy podkreślają, że materiały czyszczące muszą być nie tylko skuteczne, ale też neutralne chemicznie i fizycznie wobec maszyn. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób kieruje się wygodą albo „domowymi” przyzwyczajeniami, wybierając np. zwykłe szczotki lub gąbki. Jednak w profesjonalnych drukarniach stawia się na czyściwa techniczne – są bezpieczne, nie pozostawiają włókien, można je łatwo wymienić i nie powodują uszkodzeń. Najlepiej po prostu trzymać się sprawdzonych rozwiązań, bo skutki stosowania niewłaściwych narzędzi często ujawniają się dopiero po czasie, kiedy naprawa kosztuje już sporo nerwów i pieniędzy.