Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wydaje się, że wybór innego rodzaju papieru niż podkładowy w kontekście regulacji grubości obciągu offsetowego to dość częsty błąd wynikający z mylenia nazw technicznych lub zbyt ogólnego podejścia do materiałów stosowanych na maszynie. Przykładowo papier metalizowany, choć rzeczywiście bywa używany w drukarstwie, dotyczy głównie specjalnych efektów wizualnych na gotowych wydrukach, a nie procesu przygotowania samej maszyny. On jest stosowany tam, gdzie klient chce uzyskać połyskliwe odbicie albo efekt metaliczny na opakowaniu, ale nijak nie nadaje się do kalibracji grubości warstwy drukującej. Jeśli ktoś wybrał pigmentowy, prawdopodobnie pomylił funkcję pigmentacji z rolą techniczną – pigmentowy oznacza, że papier pokryty jest warstwą pigmentu (na przykład dla poprawy jakości odwzorowania kolorów), co jest istotne przy doborze papieru pod nakład czy jakość druku, lecz nie ma wpływu na mechaniczne ustawienie obciągu. Z kolei podgumowany to kolejna pułapka nazewnicza. Takie papiery są przygotowywane do druku typograficznego czy litografii, gdzie guma zapobiega przyjmowaniu farby na niektórych obszarach, ale zupełnie nie służy regulacji grubości elementów w zespole drukującym offsetu. W mojej opinii, tego typu błędy biorą się z przekonania, że każdy specjalistyczny materiał drukarski ma uniwersalne zastosowanie – a prawda jest taka, że w offsetach wszystko musi być dobrane pod konkretne zadanie. Jeśli chodzi o regulację wysokości obciągu, tylko papier podkładowy – zgodnie z praktyką warsztatową i zaleceniami producentów maszyn – oferuje właściwą sztywność, trwałość i przewidywalność. Cała reszta to raczej materiały do konkretnych efektów lub zupełnie innych technologii druku i nie sprawdzą się w tej roli. Na egzaminach czy w pracy warto nauczyć się odróżniać materiały eksploatacyjne od tych typowo technicznych, bo pomyłka potrafi sporo kosztować – zarówno czasu, jak i jakości nakładu.