Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Przy ocenie jakości wykonania form drukowych spektrofotometrem często spotyka się wiele błędnych założeń dotyczących wyboru elementów pomocniczych. Znak pasowania to przede wszystkim narzędzie do ustawiania precyzyjnego druku wielokolorowego – ułatwia dopasowanie kolejnych kolorów względem siebie, ale nie daje żadnej rzetelnej informacji o jakości reprodukcji barw czy równomierności nałożenia farby. Jest to typowy element techniczny, ale nie daje podstaw do analiz spektrofotometrycznych. Znak pozycyjny, choć bardzo przydatny przy automatyzacji cięcia arkuszy lub przy późniejszym składaniu wydruków, również nie ma żadnego wpływu na ocenę jakości formy pod kątem parametrów optycznych czy barwnych – jego funkcja jest czysto lokalizacyjna. Zaskakująco często spotykam się z przekonaniem, że metryczka z opisem, czyli takie pole tekstowe z nazwą projektu, datą, wersją pliku czy innymi informacjami produkcyjnymi, może być podstawą do analizy jakości. Niestety, z mojego doświadczenia wynika, że to wyłącznie kwestia archiwizacji i identyfikacji pracy – nie niesie ze sobą żadnych danych technicznych, które mógłby zinterpretować spektrofotometr. Tego typu myślenie wynika najczęściej z braku praktyki w pracy z urządzeniami pomiarowymi i niezrozumienia, że spektrofotometr "widzi" tylko odpowiednio przygotowane pola barwne, czyli właśnie test kontrolny. Wspomniane elementy pomocnicze – choć istotne w procesie produkcji i logistyki – nie mają zastosowania przy kontroli barw, kontrastu czy równomierności, a to przecież są główne kryteria oceny jakości form drukowych w nowoczesnej poligrafii. Opieranie pomiarów na znakach czy metryczkach prowadzi do fałszywych wniosków i może skutkować poważnymi błędami produkcyjnymi, dlatego warto od początku rozumieć klarowny podział funkcji tych elementów. Test kontrolny to jedyny element umożliwiający rzeczywistą kontrolę jakości za pomocą spektrofotometru.