Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Zastanawiając się nad technikami druku używanymi do produkcji kolorowych czasopism na papierze powlekanym, łatwo wpaść w pułapkę, kierując się nazwami technologii czy skojarzeniami z popularnością danej metody w innych zastosowaniach. Druk typograficzny, choć historycznie był podstawą poligrafii, obecnie nie jest stosowany w produkcji czasopism, zwłaszcza tych o wysokiej jakości. Metoda ta nie radzi sobie z odwzorowaniem szczegółów, płynnością przejść tonalnych oraz intensywnością kolorów na gładkich, powlekanych papierach. Fleksografia, choć doskonale sprawdza się na podłożach niechłonnych, takich jak folie czy kartony, i jest szeroko wykorzystywana w druku opakowań, nie pozwala uzyskać tak drobiazgowej jakości detali i nasycenia barw jak rotograwiura. Można nawet powiedzieć, że fleksografia jest wybierana tam, gdzie priorytetem jest ekonomia produkcji lub druk na nietypowych materiałach, a nie najwyższa rozdzielczość czy „fotograficzna” jakość. Sitodruk natomiast, chociaż umożliwia uzyskanie bardzo grubych warstw farby i jest wręcz genialny do efektów specjalnych czy druku na tekstyliach, absolutnie nie nadaje się do druku szybkiego, wielonakładowego na papierze powlekanym – zwłaszcza przy wymaganiach czasopism kolorowych. Spotyka się go raczej w niskonakładowych, specjalistycznych projektach lub tam, gdzie liczy się nietypowy charakter druku. Z mojego doświadczenia wynika, że typowym nieporozumieniem jest przekonanie, iż większość nowoczesnych czasopism drukuje się na maszynach offsetowych, co jest częściowo prawdą, ale jeśli chodzi o absolutny top jakościowy i powtarzalność w bardzo dużych nakładach, to właśnie rotograwiura stoi na pierwszym miejscu – to ona wyznacza branżowy standard dla prestiżowych, kolorowych magazynów na papierze powlekanym.