Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wiele osób myśli, że wystarczy sprawdzić tylko pierwszą albo ostatnią odbitkę, żeby mieć pewność co do jakości całego nakładu – niestety, to bardzo uproszczone podejście. W praktyce druk offsetowy to proces, który jest podatny na wiele zmiennych w czasie trwania druku: temperatura, wilgotność, zużycie farby, zmiany w ustawieniu maszyny czy właściwości papieru. Analiza tylko pojedynczej odbitki – nawet najbardziej szczegółowa, spektrofotometryczna czy wizualna – nie daje żadnej gwarancji, że kolejne arkusze będą identyczne. Często zdarza się, że na początku wszystko wygląda super, a po godzinie już pojawiają się odchyłki albo jakieś defekty, których nawet nie widać na pierwszy rzut oka. Pomijanie kontroli cyklicznej to moim zdaniem prosta droga do strat: można łatwo przeoczyć problemy z barwami, pasowaniem czy nasyceniem. Z kolei koncentrowanie się tylko na sprawdzeniu pierwszego czy ostatniego arkusza to już w ogóle ryzykowna droga – bo przecież najbardziej liczy się stabilność w trakcie druku, a nie pojedynczy moment. Branżowe normy, np. ISO 12647 czy wytyczne FOGRA, precyzują nawet częstotliwość kontroli i zalecają prowadzenie rejestrów pomiarowych przez cały nakład. Takie cykliczne podejście pozwala na natychmiastową reakcję i zapobiega poważnym błędom produkcyjnym. Ucząc się poligrafii, warto wyrobić sobie nawyk stałego monitorowania procesu, bo tylko to daje rzeczywistą pewność jakości. Osobiście spotkałem się z sytuacjami, gdzie przez zaniedbanie kontroli co kilkaset arkuszy cały nakład poszedł do makulatury – a przecież można tego uniknąć, wprowadzając rutynowe, powtarzalne kontrole wizualne i densytometryczne na każdym etapie druku. To naprawdę robi różnicę.