Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wielu osobom, które dopiero zaczynają przygodę z techniką kopiowania kontaktowego, zdarza się pomylić pojęcia związane z budową kopioramy oraz rolami poszczególnych elementów. Odessanie powietrza w tym urządzeniu nie służy temu, by uzyskać lepszy styk między powierzchnią obudowy a warstwą światłoczułą – obudowa kopioramy pełni zupełnie inną funkcję, głównie ochronną i stabilizującą. Właściwa praca z warstwą światłoczułą opiera się na kontakcie z formą kopiową, a nie z konstrukcją samego urządzenia. Częstym błędem jest też sądzić, że w procesie kopiowania chodzi o kontakt elementów drukujących lub niedrukujących – takie rozumowanie wynika prawdopodobnie z mylenia faz przygotowania formy z jej eksploatacją w druku. W rzeczywistości, podczas wykonywania kopii, kluczowe jest uzyskanie pełnego, równomiernego przylegania całej formy kopiowej (najczęściej kliszy z obrazem) do formy drukowej (czyli płyty światłoczułej). Dzięki temu światło przepuszczane przez przezroczyste partie formy kopiowej trafia dokładnie tam, gdzie trzeba, a miejsca zakryte pozostają nienaświetlone. Jeśli powietrze nie zostanie dokładnie usunięte, światło rozprasza się pod kliszą, a obraz traci ostrość i kontrast. Branżowe standardy, zarówno w offsetcie, jak i fleksografii, wymagają stosowania kopioram próżniowych lub z uszczelnieniem na gumie właśnie po to, by powtarzalność i jakość naświetlania były zachowane na każdym etapie. Myślenie, że odessanie powietrza dotyczy innych elementów niż forma kopiowa i formą drukowa, świadczy raczej o nieznajomości zasad działania kopioram oraz podstaw transferu obrazu światłoczułego. Warto więc zapamiętać, że w praktyce liczy się tylko dokładny, równy styk tych dwóch warstw – bo to one współtworzą przyszły obraz drukowy na płycie.