Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W tej sytuacji często można się pogubić, bo mnożenie liczby form przez ilość produktów czy kolorów bywa mylące. Osoby wybierające większą liczbę form mogą błędnie zakładać, że każdemu egzemplarzowi planera należy się osobna forma, albo że przy dwóch kolorach trzeba od razu użyć czterech form – po dwie na stronę. To nie jest poprawne podejście, ponieważ w praktyce poligraficznej jedna forma drukowa odpowiada jednemu kolorowi na jednej stronie arkusza, a nie pojedynczemu produktowi. Przy montażu czterech planerów B4 na arkuszu B2 nie zwiększa się liczby form – zmienia się tylko sposób rozłożenia projektu na powierzchni arkusza. Drukowanie w układzie 2+0 oznacza, że wszystkie planery drukujemy dwoma kolorami na jednej stronie, bez konieczności odbijania na odwrocie. Ktoś może też sądzić, że skoro B2 jest cztery razy większy od B4, to i form będzie cztery razy więcej – ale to nie jest tak prosto przeliczalne, bo tutaj kluczowa jest ilość kolorów, nie liczba użytków na arkuszu. Osiem czy nawet szesnaście form mogłoby być uzasadnione w naprawdę bardzo złożonych, wielokolorowych projektach z drukowaniem po obu stronach, ale nie w tej sytuacji. Moim zdaniem, główną trudnością jest rozróżnienie, że formę drukową przygotowuje się dla każdego koloru osobno, a nie dla każdego egzemplarza. To częsty błąd na początku nauki poligrafii, ale warto zapamiętać: ilość form to ilość kolorów dla jednej strony, a formaty czy liczba odbitek nie mają na to bezpośredniego wpływu przy prostych pracach jednokierunkowych. Opanowanie tego pozwala dużo lepiej zarządzać kosztami i efektywnością produkcji drukarskiej.