Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wielu osobom zdarza się mylić parametry możliwe do oceny na podstawie jednej odbitki z tymi, które wymagają obserwacji serii wydruków. Na przykład przyrost punktu rastrowego to parametr, który rzeczywiście ma ogromne znaczenie w druku offsetowym czy cyfrowym, ale do jego rzetelnej weryfikacji potrzeba kilku odbitek oraz specjalnych narzędzi, jak densytometr czy lupa rasterowa. Po jednej odbitce ciężko wyciągnąć miarodajne wnioski, bo na początku maszyna jeszcze się stabilizuje, a warunki druku mogą się zmieniać. Podobnie powtarzalność odbitek – to się analizuje po wydrukowaniu przynajmniej kilku arkuszy, porównując czy nie ma różnic w jakości czy barwie. Co do natężenia koloru, to fakt, można już na pierwszej odbitce wizualnie ocenić, czy barwa jest mniej więcej zgodna z oczekiwaniami, ale to bardzo subiektywne i dla precyzyjnej kontroli też wymaga serii testowych wydruków oraz najlepiej pomiarów densytometrycznych. Spotkałem się z tym, że niektórzy początkujący operatorzy skupiają się od razu na jakości punktu rastrowego albo nasyceniu barw, zapominając, że jeśli obraz jest źle położony, to cała dalsza kontrola traci sens – trzeba wtedy poprawiać ustawienia formy lub podłoża i zaczynać od nowa. Moim zdaniem najczęstszy błąd wynika z pośpiechu lub chęci szybkiego sprawdzenia wszystkich parametrów naraz, jednak w branży drukarskiej liczy się kolejność i skrupulatność. Standardowa procedura zawsze zaczyna się od sprawdzenia położenia obrazu, bo to fundament dla całego procesu drukowania.