Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W branży poligraficznej często można się pogubić, bo różne techniki drukarskie mają inne zasady przygotowania form drukowych. Rotograwiura, zwana też drukiem wklęsłym, polega na tym, że miejsca drukujące są zagłębione, a obraz na formie zawsze jest lewo czytelny – musi być przygotowany w odbiciu lustrzanym względem wydruku końcowego. Tak samo jest w fleksografii: tam forma (najczęściej elastyczna) ma obraz wyryty w lustrzanym odbiciu. Wynika to z faktu, że atrament z formy przenoszony jest bezpośrednio na podłoże, więc końcowy efekt jest odwrotnością tego, co mamy na matrycy. Typografia, czyli tradycyjny druk wypukły, od zawsze wymagała przygotowania formy w sposób lewoczytelny – litery muszą być odbite, żeby na papierze były prawidłowe. To w sumie logiczne, skoro forma styka się bezpośrednio z arkuszem. Można się łatwo pomylić, bo te techniki są podobne pod kątem przekazywania farby, ale różnią się właśnie tym szczegółem. Typowym błędem jest myślenie, że każda nowoczesna technika – na przykład fleksografia czy rotograwiura – musi mieć obraz prawoczytelny, bo przecież wszystko idzie przez komputery. Nic bardziej mylnego – decyduje o tym sposób przekazywania obrazu z formy na podłoże. Dopiero w druku offsetowym, dzięki pośredniemu przenoszeniu z płyty na gumę i potem na papier, obraz na formie jest prawoczytelny, zgodny z tym, co widzimy na wydruku. To drobny detal, ale kluczowy dla uniknięcia błędów przy przygotowaniu i montażu form. Warto więc od razu kojarzyć: offset – prawoczytelny, reszta – lustrzane.