Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W przypadku pytań dotyczących budowy i działania maszyn drukarskich nie trudno się pomylić, bo wiele zespołów ma swoje specyficzne zadania i często te nazwy brzmią do siebie podobnie. Zespół zwilżający odpowiada za dostarczanie roztworu zwilżającego do formy drukowej, co jest kluczowe w druku offsetowym, ale nie ma bezpośredniego wpływu na aplikację proszku. Skupianie się na tej części wynika z popularnego przekonania, że to tam „zaczyna się” proces technologiczny, ale proszkownica nie ma tu żadnej roli. Zespół drukujący z kolei jest odpowiedzialny za przenoszenie farby na papier i tu faktycznie powstaje potrzeba użycia proszku, ale to nie jest miejsce, gdzie kontroluje się efekty jego działania – te widoczne są dopiero później. Dużo osób błędnie sądzi, że skoro proszek nakłada się zaraz po druku, to właśnie tam należy sprawdzać jego obecność, a moim zdaniem to typowy błąd wynikający z niezrozumienia przepływu pracy arkusza. Zespół suszący odpowiada raczej za utrwalanie farby, czy to przez promieniowanie IR, UV czy poprzez nawiew ciepłego powietrza, ale nie ma wpływu na sprawdzanie działania proszkownicy; proszek nie jest też alternatywą dla suszenia farby, tylko środkiem zapobiegającym sklejaniu arkuszy. Największym błędem jest chyba traktowanie proszkownicy jako elementu uniwersalnego – ona ma bardzo konkretne miejsce i zastosowanie w linii produkcyjnej. Praktyka pokazuje, że tylko obserwacja efektów w wykładaniu pozwala prawidłowo ocenić ustawienia proszkownicy, bo tam widać i ewentualne zlepianie, i nadmierne proszkowanie. Dobre zrozumienie tych zależności jest według mnie podstawą profesjonalnej obsługi maszyn drukarskich i pozwala uniknąć strat materiałowych oraz reklamacji klientów.