Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W praktyce poligraficznej często spotyka się różne przyrządy pomiarowe, które służą do bardzo precyzyjnych zadań, jednak nie wszystkie są uniwersalne. Pomiar głębokości miejsc niedrukujących wymaga zupełnie innych narzędzi – najczęściej stosuje się w tym celu mikrometry specjalistyczne albo profilometry, które analizują fizyczną strukturę formy drukowej, a nie efekt końcowy na odbitce. Natomiast twardość form to zupełnie osobna kwestia – tu używa się durometrów, czasem testów Shore’a, które określają odporność materiału formy na odkształcenia, co jest kluczowe zwłaszcza przy druku fleksograficznym czy offsetowym. Jeśli chodzi o grubość miejsc drukujących, to ponownie, tutaj wchodzą w grę mikrometry, które umożliwiają dokładny pomiar warstwy farby lub samej formy, a nie tego, co już zostało na papierze. Często można się pomylić, myśląc, że densytometr mierzy grubość farby, bo wyniki korelują z intensywnością koloru – ale to duży błąd myślowy. Densytometr mierzy, ile światła odbija się od powierzchni zadrukowanej, a nie jak gruba jest warstwa farby. Takie zamieszanie wynika z niewłaściwego zrozumienia zasady działania tych urządzeń. Dobrą praktyką jest więc zawsze upewnić się, do czego służy dany sprzęt – zwłaszcza, że branża poligraficzna opiera się na precyzyjnych pomiarach i każdy błąd w interpretacji potrafi szybko przenieść się na całą produkcję. Z mojego doświadczenia wynika, że najwięcej osób myli densytometr z mikrometrem, bo oba mają wyświetlacz i są ‘ręczne’. Jednak ich funkcjonalność jest zupełnie inna: densytometr zajmuje się światłem i kolorem, a nie grubością czy twardością fizycznych elementów. Takie rozgraniczenie jest podstawą solidnej wiedzy branżowej.