Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Patrząc na przedstawiony schemat można łatwo się pomylić, bo technologie form drukowych bywają do siebie podobne, zwłaszcza na poziomie warstw i procesów naświetlania. W offsetowej metodzie przygotowania formy drukowej stosuje się najczęściej płyty aluminiowe pokryte warstwą światłoczułą, które są naświetlane przez matrycę cyfrową lub analogową. Jednak nie ma tam warstwy fotopolimerowej i procesu ablacji laserowej typowej dla fleksografii. Offset to zupełnie inna filozofia – punkt rastrowy i rozdzielenie barw przebiega w odmienny sposób, a formy są płaskie, bez głębokiego reliefu. Z kolei typografia, choć historycznie korzystała z form polimerowych i metalowych, to dziś prawie nie stosuje się w niej cyfrowych metod ablacyjnych, zwłaszcza w takiej konfiguracji warstw. Typografia polega na druku wypukłym, ale wykonanie form odbywa się zupełnie innymi technikami – często tradycyjnymi, mechanicznymi. Jeśli chodzi o wklęsłodruk, to tam bazuje się na grawiurach lub cylindrach stalowych pokrytych miedzią, które trawi się elektrolitycznie, a nie naświetla laserem ablacyjnym. Wklęsłodruk słynie z bardzo wysokiej jakości reprodukcji obrazu, ale proces przygotowania formy jest niezwykle czasochłonny i nie występuje w nim warstwa fotopolimerowa. Typowe błędy myślowe polegają na utożsamianiu wszystkich cyfrowych technik z offsetem, bo jest on dziś najbardziej rozpowszechniony. Jednak tylko w fleksografii połączenie fotopolimerów i ablacji laserowej pozwala na tak szybkie i powtarzalne przygotowanie form drukowych do produkcji etykiet, opakowań czy folii. Warto zwrócić uwagę na detale procesu: obecność podłoża, warstwy termo-ablacyjnej i naświetlanie z obu stron – to wyraźnie wskazuje na technologię cyfrowych płyt fleksograficznych, które są obecnie branżowym standardem.