Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych
Zawód: Technik procesów drukowania
Schemat przedstawia wykonanie formy drukowej
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Schemat dobrze pokazuje klasyczny proces przygotowania formy drukowej do druku offsetowego z użyciem negatywu. Najpierw na aluminiowej płycie znajduje się warstwa światłoczuła (foto-utwardzalna), potem następuje naświetlanie przez negatyw. Negatyw powoduje, że tylko wybrane fragmenty warstwy światłoczułej zostają utwardzone pod wpływem światła. Po wywołaniu, czyli chemicznym usunięciu nieutwardzonych partii, na płycie pozostają miejsca przygotowane do przyjmowania farby – właśnie te fragmenty tworzą elementy drukujące. Tak powstają offsetowe płyty drukowe, które są standardem w branży poligraficznej, szczególnie przy dużych nakładach. W praktyce, taki sposób przygotowania formy pozwala na bardzo precyzyjne odwzorowanie detali, stąd offset dominuje w druku książek, czasopism, katalogów itd. Warto wiedzieć, że obecnie coraz częściej stosuje się już techniki naświetlania bezpośredniego (CtP – Computer to Plate), gdzie rolę negatywu przejmuje plik komputerowy, jednak zasada utwardzania światłoczułej warstwy na aluminiowej płycie pozostaje podobna. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tej technologii nie tylko pomaga w obsłudze maszyn, ale też daje przewagę podczas rozwiązywania typowych problemów z jakością druku. Warto się temu naprawdę dobrze przyjrzeć, bo ten temat wraca nieustannie na egzaminach i praktykach.
Wiele osób myli procesy przygotowania form drukowych, bo schematy na pierwszy rzut oka potrafią wyglądać podobnie, a jednak są między nimi kluczowe różnice technologiczne. Odpowiedź opisująca naświetlanie płyty offsetowej przez diapozytyw jest często spotykanym błędem – w rzeczywistości w klasycznym druku offsetowym stosuje się negatyw, bo tylko wtedy utwardzają się właściwe obszary odpowiadające elementom drukującym. Diapozytyw mógłby znaleźć zastosowanie w innych technologiach lub w przypadku innej chemii światłoczułej, ale nie jest standardem ani dobrą praktyką przy przygotowaniu offsetowych form naświetlanych światłem przez warstwę światłoczułą. Z kolei odpowiedzi dotyczące form typograficznych i fleksograficznych na podłożu aluminiowym wskazują na niezrozumienie podstawowych różnic między tymi metodami. Typografia polega na podnoszeniu elementów drukujących ponad powierzchnię formy, najczęściej przez mechaniczne wytrawianie lub odlew – tu podłożem rzadko kiedy jest aluminium, raczej stosuje się cynk, stal, a nawet tworzywa sztuczne. Fleksografia natomiast wykorzystuje elastyczne formy (gumy lub fotopolimery), a nie sztywne płyty aluminiowe, bo drukuje się często na nierównych powierzchniach (np. opakowania foliowe, etykiety). Przypisywanie procesowi fleksograficznemu aluminium jako podłoża to częsty skrót myślowy, wynikający z nieznajomości praktyki warsztatowej. Moim zdaniem, znajomość różnic nie tylko ułatwia zrozumienie samego procesu, ale też pozwala unikać kosztownych błędów przy zamówieniach czy kontroli jakości. Warto zapamiętać – offset to światłoczułe warstwy na aluminium, naświetlane przez negatyw i wywoływane chemicznie; pozostałe metody są oparte na innych materiałach i zupełnie innym podejściu do przygotowania formy.