Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Wiele osób sądzi, że wystarczy układać w stosie tylko suche arkusze, ale niestety, w praktyce to zwykle niemożliwe – farba offsetowa wysycha stosunkowo długo, a przy dużych nakładach czy szybkim tempie produkcji nie ma szans na całkowite wyschnięcie przed sztaplowaniem. Przekładanie bibułą hydrofobową brzmi nieźle na pierwszy rzut oka, ale w realnej poligrafii jest to niepraktyczne – nie dość, że kosztowne, to jeszcze spowalnia cały proces i generuje mnóstwo odpadów, nikt na dużą skalę tego nie robi. Nadmuch zimnym powietrzem z kolei może przyspieszyć schnięcie powierzchniowo, ale to wciąż nie rozwiązuje problemu odbijania, bo powietrze nie dostanie się między arkusze już ułożone w stosie – poza tym, sama cyrkulacja powietrza nie jest wystarczająca, żeby skutecznie zabezpieczyć świeże druki w stosie, zwłaszcza na gładkich papierach kredowych. Z doświadczenia wiem, że wielu początkujących myśli, że wystarczy poczekać lub trochę przewietrzyć arkusze, ale w praktyce, bez proszku drukarskiego bardzo trudno jest utrzymać wysoką jakość wydruku i uniknąć reklamacji. Branżowe standardy, np. FOGRA czy rekomendacje producentów maszyn drukarskich, wyraźnie wskazują na konieczność stosowania proszku jako podstawowego zabezpieczenia przed odbijaniem. To jest właśnie typowy błąd: skupianie się na suchych, teoretycznych metodach, które nie wytrzymują starcia z realiami produkcji offsetowej, gdzie liczy się tempo, jakość i powtarzalność. Warto pamiętać, że każde rozwiązanie trzeba dostosować do warunków pracy, a posypywanie proszkiem drukarskim jest po prostu najbardziej praktyczne i skuteczne – i to potwierdzi każdy doświadczony drukarz.