Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych
Zawód: Technik procesów drukowania
W której technice drukowania wykorzystywana jest forma, której fragment przedstawiono na rysunku?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Forma przedstawiona na zdjęciu to typowa forma fleksograficzna, czyli elastyczna matryca wypukła, najczęściej wykonana z fotopolimeru albo gumy. W fleksografii to właśnie te wypukłości przenoszą farbę bezpośrednio na podłoże drukowe, często bardzo nietypowe: folie, tekturę falistą, czy różne opakowania giętkie. Z mojego doświadczenia wynika, że właśnie ta technika daje największą swobodę doboru materiałów – można drukować nawet na folii stretch czy workach na śmieci, co jest dosyć niespotykane przy innych technikach. Fleksografia zrewolucjonizowała druk opakowań, bo dzięki specjalnej budowie form można osiągnąć wysoką wydajność przy zachowaniu niezłej jakości druku. Dobre praktyki branżowe mówią, żeby przy doborze formy uwzględniać jej twardość, grubość i precyzję odwzorowania detali – to bezpośrednio wpływa na końcowy efekt i wydajność procesu. Warto pamiętać, że fleksografia korzysta z farb szybkoschnących, a cały proces jest mocno zautomatyzowany, co świetnie sprawdza się przy dużych nakładach. Zresztą, to widać nawet na zdjęciu – kształt liter i elementów jest wyraźnie wypukły, co jednoznacznie wskazuje właśnie na tę technikę. W praktyce, jeśli pracujesz w drukarni opakowań lub rozważasz wdrożenie takiej linii technologicznej, fleksografia jest według mnie nie do pobicia pod względem wszechstronności i kosztów eksploatacji.
Wybór innej odpowiedzi niż fleksografia często wynika z mylnego skojarzenia form wypukłych z innymi technikami drukarskimi. Offset wykorzystuje płaską formę drukową, na której obraz drukujący i niedrukujący leżą praktycznie w jednej płaszczyźnie – farba jest przenoszona najpierw na cylinder pośredni, a dopiero potem na podłoże. Dlatego, patrząc na wyraźnie wypukłe elementy formy na zdjęciu, offset odpada w przedbiegach. Tampondruk natomiast operuje na zupełnie innej zasadzie – tutaj stosuje się gładkie, wygrawerowane formy (klisze), a wzór przenoszony jest za pomocą elastycznego tamponu przypominającego stempel. Tamponowa forma nie ma tak wyraźnych wypukłości i nie byłaby w stanie regularnie pokrywać całych powierzchni, jak w fleksografii. Rotograwiura z kolei to technika druku wklęsłego – na cylindrze grawerowane są mikroskopijne zagłębienia, które zbierają farbę i oddają ją na papier czy folię. Na zdjęciu nie widać absolutnie żadnych cech charakterystycznych dla rotograwiury, takich jak lustrzana gładkość czy regularny raster punktowy. Częsty błąd myślowy wynika też z przekonania, że każda forma drukarska o nieregularnych kształtach musi być rotograwiurowa albo tamponowa – to nieprawda, bo tylko fleksografia łączy elastyczność formy z wypukłym reliefem. W praktyce rozpoznanie formy po jej fakturze i budowie jest kluczowe dla doboru właściwej technologii; pomylenie technik może prowadzić do niepotrzebnych kosztów i błędów produkcyjnych. Dobre praktyki branżowe jasno rozgraniczają rodzaje form i ich zastosowanie, a specjalista od produkcji poligraficznej zawsze powinien umieć rozpoznać te podstawowe różnice.