Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

Często spotykam się z nieporozumieniem dotyczącym kolejności operacji podczas wykonywania formy fleksograficznej metodą fotochemiczną. Pojawiają się pomysły, żeby zaczynać od wywoływania, jakbyśmy najpierw chcieli usunąć jakiś materiał bez uprzedniego naświetlenia. To trochę jakby próbować zmyć farbę, której jeszcze nie nałożyliśmy – technicznie niemożliwe, bo wywoływanie polega na usuwaniu niezutwardzonych, nieoświetlonych fragmentów polimeru, a bez ekspozycji żaden fragment nie został jeszcze utrwalony światłem UV. Podobnie, grawerowanie i trawienie, choć brzmią fachowo, właściwie nie mają nic wspólnego z klasyczną fotochemiczną technologią fleksograficzną – są to procesy typowe dla innych technik, takich jak produkcja form drukarskich dla typografii czy offsetu. Gumowanie z kolei jest operacją charakterystyczną dla przygotowania form offsetowych, a nie fleksografii. Myślę, że takie błędy wynikają z mylenia technologii lub próby przeniesienia schematów z innych dziedzin poligrafii. W praktyce drukarskiej zawsze pierwszym krokiem przy formie fleksograficznej jest naświetlanie, bo bez tego nie utwardzimy odpowiednich fragmentów materiału światłoczułego. Dopiero później da się sensownie przeprowadzić wywoływanie, czyli wypłukanie lub usunięcie nieutwardzonego materiału. To nie jest kwestia przypadku, ale po prostu wymóg technologiczny i logiczna kolejność, której przestrzeganie zapewnia właściwe odwzorowanie projektu graficznego na formie. Z mojego doświadczenia wynika, że pominięcie lub zamiana tych operacji zawsze kończy się błędami w druku, pogorszeniem jakości albo całkowitym zniszczeniem formy. Warto przez chwilę się zastanowić, bo każda technologia poligraficzna ma swoje niuanse i kopiowanie rozwiązań z innych metod zwykle prowadzi do niepotrzebnych problemów.