Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych

W branży poligraficznej dość łatwo natrafić na nieporozumienia dotyczące metod wzmacniania form offsetowych, właśnie przez podobieństwo niektórych procesów czy terminów. Dodatkowa hydrofilizacja polega na zwiększaniu właściwości hydrofilowych powierzchni formy, czyli zdolności do przyjmowania wody i odpychania farby. Owszem, jest to kluczowe dla jakości druku, bo zapobiega przyjmowaniu farby przez obszary niedrukujące, ale nie ma to bezpośredniego wpływu na trwałość fizyczną samej formy, zwłaszcza pod kątem ścierania czy uszkodzeń mechanicznych. Z kolei korekta dodatnia i ujemna to procesy związane stricte z przygotowywaniem obrazu na formie – korekta dodatnia polega na miejscowym nanoszeniu materiału, a ujemna na jego usuwaniu, aby poprawić jakość i ostrość elementów drukujących. Moim zdaniem często w praktyce myli się te pojęcia z technikami wydłużania żywotności matryc, ale żadne z tych działań nie wpływa na fizyczne wzmocnienie powierzchni formy. Źródłem tego błędu bywa przekonanie, że precyzyjne przygotowanie formy rozwiązuje wszystkie problemy techniczne, co niestety nie jest prawdą. W rzeczywistości jedynie termiczne hartowanie prowadzi do konkretnych, mierzalnych efektów związanych z odpornością na zużycie i dłuższą pracę w maszynie drukarskiej. Wynika to z trwałych zmian w strukturze chemicznej i fizycznej powierzchni, których nie da się osiągnąć ani hydrofilizacją, ani korektą obrazu. Warto o tym pamiętać, bo skuteczne zarządzanie formami drukowymi to nie tylko precyzja przygotowania obrazu, ale też inwestowanie w ich trwałość i niezawodność na każdym etapie cyklu produkcyjnego.