Kwalifikacja: PGF.01 - Realizacja procesów drukowania z użyciem fleksograficznych form drukowych
Zawód: Technik procesów drukowania
Zakryte oczka siatki to elementy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zakryte oczka siatki to właśnie te miejsca, przez które farba nie przechodzi podczas druku sitowego. W sitodruku, czyli jednej z popularnych technik druku, przygotowuje się matrycę składającą się z drobnej siatki naciągniętej na ramę. Na tej siatce tworzy się obraz – miejsca otwarte (oczka odsłonięte) to elementy drukujące, przez które przechodzi farba i powstaje wzór na podłożu. Natomiast zakryte oczka siatki to fragmenty zabezpieczone specjalną emulsją światłoczułą – one właśnie tworzą obszary niedrukujące, czyli takie, gdzie farba nie przedostanie się przez siatkę i na materiale nie pojawi się żaden nadruk. Taki sposób separacji pól drukujących i niedrukujących daje bardzo dużą precyzję, a jednocześnie pozwala osiągnąć charakterystyczny wygląd nadruku – świetnie się sprawdza np. przy znakowaniu odzieży, gadżetów reklamowych czy produkcji płytek drukowanych. Moim zdaniem, umiejętność rozpoznania tych podstawowych zasad działania formy sitodrukowej to podstawa dla każdego, kto chce dobrze ogarniać procesy poligraficzne. Profesjonaliści zawsze zwracają uwagę na jakość zabezpieczenia oczek, bo od tego zależy ostrość i czystość wydruku. No i warto pamiętać, że dokładność wykonania tej części formy ma wpływ na trwałość całej matrycy, co w druku seryjnym jest kluczowe.
Wiele osób myli się, zakładając, że zakryte oczka siatki mogą być elementami drukującymi – to dość częsty błąd wynikający z nieznajomości specyfiki technologii sitodrukowej. W tej metodzie formą drukującą jest siatka, która działa trochę jak szablon: oczka odsłonięte to miejsca, przez które przedostaje się farba i powstaje druk, zaś oczka zakryte – czy to emulsją, czy lakierem – blokują farbę i zostawiają podłoże czyste. W innych technikach, na przykład w druku offsetowym czy rotograwiurowym, zupełnie inaczej rozdziela się pola drukujące i niedrukujące. W offsetcie elementy niedrukujące są hydrofilowe, czyli przyjmują wodę, a nie farbę, a w rotograwiurze to specjalne zagłębienia w cylindrze grawerskim przenoszą farbę na podłoże. Sitodruk jest prostszy konstrukcyjnie, bo opiera się na fizycznej przeszkodzie – zakryte oczka są po prostu zamknięte i nie przepuszczają medium. Popełnianie błędu polegającego na utożsamianiu zakrytych oczek z elementami drukującymi może wynikać z przyzwyczajeń do innych procesów albo z mylącej terminologii („forma drukowa”, „elementy drukujące”). Z mojego doświadczenia wynika, że na początku nauki poligrafii łatwo o takie pomyłki, jeśli nie miało się okazji zobaczyć na żywo formy sitodrukowej. Warto zapamiętać, że tylko oczka otwarte to miejsca, gdzie powstaje nadruk. Dobre praktyki branżowe jasno mówią: precyzyjne oddzielenie stref drukujących i niedrukujących na formie to klucz do jakości i powtarzalności produkcji. Znajomość tych zasad na pewno przyda się później – w warsztacie i przy pracy z nowoczesnymi maszynami.