Dokładnie tak, 30 arkuszy formatu A4 można maksymalnie skompletować na 30-półkowej linii A3, jak na tym zdjęciu. Wynika to z konstrukcji samego urządzenia – każda półka jest niezależnym podajnikiem i pozwala na przygotowanie jednego rodzaju arkusza do zestawu. W praktyce takie linie stosuje się głównie do kompletowania broszur, instrukcji, książek czy innych druków wielostronicowych, gdzie każda z półek jest załadowana inną stroną (lub zestawem stron), a potem urządzenie automatycznie zbiera po jednym arkuszu z każdej półki i składa komplet. To bardzo przyspiesza pracę i zapewnia powtarzalność – w typowych drukarniach standardem jest korzystanie z pełnej liczby podajników, by w pełni wykorzystać potencjał maszyny. Moim zdaniem, dobrze jest pamiętać, że linie tego typu są projektowane właśnie pod kątem liczby półek – każda dodatkowa półka to większa elastyczność i możliwość przygotowania bardziej złożonych kompletów. Spotyka się na rynku różne konfiguracje, ale jeśli masz 30 półek, to 30 różnych arkuszy A4 możesz skompletować w jednym przejściu. To wygodne rozwiązanie, szczególnie przy produkcji katalogów czy pakietów informacyjnych.
W przypadku kompletowania arkuszy na linii zbierającej kluczowe jest zrozumienie zasady działania takiej maszyny. Linie tego typu, jak pokazana na zdjęciu, są projektowane z określoną liczbą niezależnych podajników (półek), z których każda podaje inny rodzaj arkusza. Często przy błędnych odpowiedziach pojawia się myślenie o całkowitej liczbie arkuszy w kontekście wielkości formatu (np. mylenie A3 z A4) lub sugerowanie się jakąś teoretyczną możliwością podwójnego ładowania, co jest niezgodne z realiami technicznymi urządzenia. Przykładowo, odpowiedzi sugerujące 60 lub 50 arkuszy mogą wynikać z założenia, że skoro format A3 jest dwa razy większy niż A4, to maszyna z półkami na A3 pomieści dwa razy więcej arkuszy A4 – jednak w praktyce każda półka przewidziana jest do pracy z jednym stosikiem, niezależnie od tego, czy na niej leży A3 czy A4. Z kolei zawyżanie liczby kompletów może wynikać z nieporozumienia, że kompletacja polega na fizycznej objętości, a nie liczbie unikalnych rodzajów arkuszy. Takie myślenie jest powszechne, zwłaszcza u osób początkujących, ale niestety wprowadza w błąd. Ograniczeniem zawsze jest liczba podajników – każda półka to jedna opcja, więc na 30-półkowej linii skompletować można maksymalnie 30 różnych arkuszy. W drukarniach i introligatorniach ta zasada jest absolutnym standardem, a wszelkie próby obejścia kończą się zatorami lub błędami w kompletacji. Warto także pamiętać, że każda półka powinna być poprawnie załadowana, bo tylko wtedy automat działa bez zakłóceń i gwarantuje wysoką jakość pracy. Mylenie liczby arkuszy z możliwościami maszyny to najczęstszy błąd, który wynika raczej z intuicji niż z faktycznego zrozumienia procesu technologicznego.
